Voeren doe ik als volgt: 
Als eerste voer ik met droge pellets. hiervoor gebruik ik grote voerkorven met een gewicht van 150 tot 200 gram. De voerkorf wordt gevuld met hele of gebroken pellets en daarna worden de beide uiteinden verzegeld met wat klevend lokvoer.
Hierdoor blijven de pellets in de voerkorf tijdens de worp en het afzinken.
De hoeveelheid hiervan is veranderlijk en kan gaan van enkele korven tot een tiental.
Is de barbeel op de voerplek toegekomen dan schakel ik over op vooraf geprepareerde voerpellets. Ongeveer 400 gram pellets met eventueel een extra attractor zijn hiervoor een tiental minuten in water geweekt.
Deze pellets worden hard in de voerkorf geperst en blijven hierdoor minimaal een uur in de korf zitten. Als er ondertussen geen aanbeet was !
Deze pellets lossen slechts heel langzaam op en af en slechts af en toe komen er stukjes los.
De barbelen kunnen zich hieraan niet verzadigen en blijft er hiervoor alleen de haakpellet als alternatief.
Kaas
Het klassieke aas voor barbeel en nog steeds een uitmuntend aas in zowat elk barbeelwater. Het is een natuurproduct met veel vetten en enzymen dat tevens een fantastisch smaakspoor heeft. Hou er echter wel rekening mee dat hoe kouder het is hoe minder smaak de kaas zal afgeven. Dat is trouwens ook de reden waarom ik kaas voor mezelf een halfuurtje vooraf uit de koelkast neem.  
Belegen of jonge kaas houd het best aan de haak. Oude kaas is te brokkelig en te hard. Welk merk je neemt is van weinig belang en ik kon geen uitgesproken voorkeuren constateren. Zelf vis ik het meest met jonge vette kaas, met komijnekaas en met Babybell kaas. 
Kaas vis ik op de haak alleen aan een dreghaak geregen of in het andere geval gebruik ik een hairmontage.
Soms prepareer ik kaasblokjes vooraf thuis en stop ik ze in plastiekzakjes om ze aan het water te gebruiken. Zo week ik ze vaak in melk of doe er kruiden of bij.
Een gedeelte van de kaas laat ik intact en gebruik ik dan voor in de voerkorf.
Lunchworst/lunchmeat 
Volgens velen een barbeelaas dat je zelden in de steek laat en ook nog steeds dressuur doorbrekend werkt. Het heeft echter een groot nadeel, het is enorm zacht van structuur waardoor het een van de aassoorten is die het vlugst van de haak of de hair afgaat.  Een blokje lunchworst blijft in het beste geval circa 1 uur aan een hair zitten. Een trucje om de buitenkant wat steviger te maken is de blokjes licht aan te bakken in een pan met wat olie of boter.
Stukjes van 1 tot 3 cm kan men gerust zo aan de vissen aanbieden.
Je kan het rechtstreeks aan de haak bevestigen of aan een dregje rijgen met een fleurnaald.
Een veel gebruikte karpermethode methode is met een hair en een aasstoppertje.
Een stevige aas-stopper met een groot draagvlak is niettemin bijna altijd een noodzaak. Zo heeft fox een speciale maar wel erg grote meat stopper. Beter vind ik de meat schroef van Korum. Deze schroef monteer je aan de hair en je draait er het luchmeat blokje op.
Blokjes lunchworst kunnen behoorlijk plakkerig worden. Om dit te vermijden kan je ze bestrooien met wat neutraal poeder of je kan een extra flavour toevoegen door ze te bestrooien met een of ander flavour poeder. Je verminderd hierdoor wel de typische geur van de lunchworst maar voegt er iets extra aan toe.
Wil men echter het kleinere haken of gewoon met kleiner aas vissen, dan bied een deegje van lunchworst uitkomst. Men wrijft de lunchworst door een zeef en met wat paneermeel en bindmiddel maakt men een deegje waar uit grote en kleine deegballen gemaakt kunnen worden. Zelfs geschikt voor haken tot maat 16.
Als lokaas snij ik kleine blokjes van ongeveer 0.5cm. Deze vermeng ik met partikels en schiet ik met een katapult op de visplek.
Vissen doe ik dan meestal zonder korf.

Kokerjufferlarven:
Een van de succesvolste alternatieve aassoorten die ik vaak gebruikte in onze Ardennen. Barbeel,kopvoorn, forel, en snepen zijn er dol op. De larven leven in " huisjes" gemaakt van takjes en stenen  met een lengte van 2 tot 4 cm. Je vindt ze vanaf het voorjaar tot in de herfst in zuurstofrijke rivieren en beken. Meestal vindt je ze gemakkelijkst aan de onderkant van  hout of stenen die op de bodem liggen. De kokertjes verzamel en bewaar je in een doos vochtig mos. Je kunt ze zo als aas gebruiken, maar meestal breek je het kokertje open en trek je er de larve voorzichtig uit. Prik de haak in het zwarte kopdeel.