Zonnebaars/Lepomis gibbosus
|
 |
Max. lengte:
15 tot 30cm Hier meestal slechts 15cm.
Leefgebied/gedrag:
De kaart toont het huidig verspreidingsgebied in europa.
In stil en langzaam stromend water, meestal in scholen en vaak in ondiep
water en in de oeverzones.
Zonnebaars komt van nature voor in de
binnenwateren van het oostelijke deel van Canada en de Verenigde Staten.
Hij werd in het begin van de 19de eeuw in Europa geïmporteerd.
Uitzetting door de mens
wordt gezien als de belangrijkste wijze van verspreiding.
Aan het begin van de 20ste eeuw is de zonnebaars naar
Nederland gehaald en hij werd vanaf 1902 gekweekt in Vaassen Nederland.
Korte tijd is de zonnebaars toen, met weinig succes, in Nederlandse
wateren uitgezet ten behoeve van de hengelsport. De groei van de dieren
bleek tegen te vallen.
Hoge dichtheden of succesvolle voortplanting zijn
in de rivieren, beken en kanalen, waar de oorspronkelijk uitzettingen
plaatsvonden, nooit vastgesteld.
Hij is daarna nog lange tijd
gekweekt voor de aquariumhandel.
Zonnebaars handhaaft zich succesvol in
geïsoleerde wateren, zoals poelen en vennen. Daar kan de dichtheid van
deze soort hoog oplopen, zoals is vastgesteld in het Rauwven, waar in
twee jaar tijd ruim 8000 exemplaren zijn weggevangen.
De zonnebaars is
inmiddels wijdverspreid in Nederland aanwezig, in tenminste 69
waterlopen en 42 geïsoleerde wateren. In België
voor het eerst in het wild waargenomen in 1884. Lange tijd werd hij hier
bijna uitsluitend in het oosten van Vlaanderen waargenomen, waar nog
steeds de grootste populaties zitten. Maar de laatste jaren lijkt hij
zich geleidelijk ook meer naar het westen te verspreiden.
Alhoewel de vangst in België en Nederland nog steeds een toevalstreffer
is.
Hij is ook nog geregeld te koop in tuincentra en aquariumwinkels.
De vis is immers
geliefd als siervis bij verzamelaars en aquarium- en vijverhouders.
Mannetjes verkleuren in de broedperiode en vrouwtjes zijn altijd lichter
van kleur.
Voeding: visbroed, insecten, zoetwatergarnalen,
en larven.
Vistechniek:
Bij ons niet relevant, eerder
toevalstreffer bij het vissen op andere soorten met de vaste hengel.
In zuiderse landen als Italië wordt er wel gericht op gevist.
Meestal met een werphengel en dobber tussen twee waters en vaak met een
of meerdere zijlijntjes en het lood onderaan.
Ik wist deze vis voor het eerst te vangen in mijn
jonge jaren aan het Garda meer in Italië.
In 2001 ving ik terug een exemplaar tijdens een wedstrijd in het
kanaal in Roeselare. Sedertdien gebeurd het zo
nu en dan dat ik een exemplaar vang tijdens wedstrijden wat aantoont dat
hij in onze contreien in opmars is.
|
|
