Waar:

Tonijnen komen over de gehele wereld voor in wateren met een temperatuur van minimaal 13°.
Ze behoren tot de meest gewilde vissen op de markt. Het stevige vlees met weinig graten en een goede smaak is overal gewild. Sommige tonijnen worden voor aanzienlijke bedragen tot meer dan 10.000$ per tonijn verkocht. In veel landen is er echter een beperking, ook voor sportvissers. Al is de gevangen hoeveelheid door sportvissers verwaarloosbaar in verhouding tot de gevangen hoeveelheid wereldwijd, circa 800.000 ton.
In sommige streken mag je als sportvisser enkel een tonijn behouden voor eigen consumptie, en verkopen mag niet. Dus eerst even informeren terplaatse wat wel en niet mag  !

Het spreek vanzelf dat tonijn in het algemeen steeds zeldzamer wordt. Zeker de grotere exemplaren.
De vroeger zo uitstekende vangplaatsen in de Middellandse zee zijn nu vrij onbetrouwbaar qua vangsten.
De baai van Malaga is een van de beste plekken. Elk jaar vanaf maart zwemmen de tonijnen door de straat van Gibraltar de middellandse zee binnen. In juli tot eind oktober zwemmen ze terug.  
De canarische eilanden en de azoren zijn nog betrekkelijk goed. Canada, meerbepaald Nova Scotia , is gekend voor zijn enorme blauwvintonijnen. In september/oktober jagen de tonijnen hier vooral op makreel. In de winter worden ze dan weer vaak aangetroffen rond de West-Indische eilanden, bij Cuba en zuidelijk Florida. (Verder staan de bekendste vangplaatsen bij de soort vermeld.)
Als het water kouder wordt verdwijnen ze naar de dieptes van de open zee, en in de zomer naderen ze de kust om er te paaien. 
In de dichts bij ons gelegen gebieden begint het seizoen in juli en eindigt in november.
Maar dat verschild van plaats tot plaats. U zelf informeren vooraf is dan ook noodzakelijk wil je gericht op deze reuzen vissen.
De kleinere tonijnsoorten komen natuurlijk nog veelvuldiger voor dan de grote exemplaren, maar dat is ook logisch.
Materiaal:
Voor kleinere tonijn, tot 10kg, is dit relatief gemakkelijk. De vangst techniek is zowat gelijkaardig aan deze voor bonitos en skipjacks, en kan je bij die vissoorten dan ook terug vinden.
Hier gaat het hoofdzakelijk over de grotere soorten, en de vangst hiervan vraagt vaak veel voorbereiding, geduld, doorzettingsvermogen en geluk. Het zijn immers zeer opmerkzame, argwanende en moeilijk te verschalken vissen.
Grote tonijnen zijn echte krachtpatsers en vragen dan ook om dito materiaal. Wij Belgen en Nederlanders beschikken slechts uiterst zelden over hengels die hiervoor geschikt zijn, en moeten gebruik maken van het materiaal op de huurboot.
Tonijn tot 50kg kan nog met een stand-up uitrusting van 20/30 lbs, een molen of reel, en een harnas. Eenmaal boven dit gewicht is een echte big-game uitrusting noodzakelijk. Afhankelijk van de te verwachten vissen is die zwaarder of lichter.
Grote tonijn kan je slechts vanuit een vechtstoel met een goede kans drillen. De hengel blijft daarbij steeds in de houder van de stoel, zodat jezelf en je rug niet teveel onder druk komt te staan. De reel wordt bovendien aan de ruggordel bevestigt.
Alleen boten met deze uitrusting komen in aanmerking om gericht op tonijn te vissen.
Beroepsvissers op tonijn gebruiken meestal geen vechtstoel, maar plaatsen de hengels in houders op het dolboord aan de zijkant van het dek. Daar blijven ze ook staan gedurende de volledige dril.
Alles over boten, hengels, reels, kan je terug vinden bij "big-game/materiaal"
Hoe:
Je kan zowel slepend , driftend of voor anker op tonijn vissen.
Slepend vissen:
De meeste kleinere, tot ca. 50kg zware tonijnen worden tijdens het slepen gevangen.
Het slepen wordt in de eerste plaats gedaan om de vissen over een groot gebied te zoeken.
Vaak wordt hierbij gebruik gemaakt van "teasters". 
Als aas gebruikt men: lures, jiggen, imitatie-inktvissen, of levende en dode aasvissen.
Bij dode aasvissen verwijderd men de ruggengraat, zodat de vis bij het slepen zo natuurlijk mogelijk beweegt. Iedere bemanning heeft wel zo zijn manier om aasvissen te bevestigen, en het merendeel van de mogelijkheden kan je vinden bij "big-game/riggen" 
Het voordeel van dode aasvissen is dat er grotere haken kunnen gebruikt worden omdat deze deels verborgen zitten in de aasvis.
Aasvissen worden altijd zo bevestigt dat de neus in de vaarrichting getrokken wordt. Vissen met levend aas heeft in de regel echter het meest succes.
Springende aasvis soorten hebben bijna steeds nog een extra aantrekkingskracht.

In tegenstelling tot veel andere big-game vissen wordt het aas vrij ver achter de boot gesleept. Meestal tussen de 60 en 100 meter in het weer rustig geworden water.
Het slepen gebeurd vrij rustig, met een snelheid van circa 20km per uur.

Sleep je in het oppervlak dan gebruikt men doorgaans een montage zonder loodverzwaring, meestal met enkel een goede wartel waaraan de onderlijn met de haak komt.
Tonijn is vrij wantrouwig en daarom gebruikt men steeds nylon lijn en nooit gevlochten draad. Als onderlijn kan fluo-carbon lijn. Sommigen gebruiken staaldraad als er ook kans is op andere predators zoals grote baracuda, maar hiermee verklein je de kansen op tonijn aanzienlijk.
De lijndikte voor grote tonijn is 80 tot 130 lbs, en voor kleinere tonijn 15 tot 25 lbs.
De haak neemt men zo klein als mogelijk. 2/0 voor kleine tot 6/0 voor grote tonijn.
Deze moeten wel van het allerbeste staal zijn.
Vaak wordt de eerste 10cm lijn nabij de haak dubbel genomen als bescherming tegen doorschuren.  

Soms zitten de tonijnen echter dieper en jagen ze op "makreeldiepte". Dit is ongeveer 7/10 meter diep, maar kan ook dieper zijn.
In dit geval wordt het aas doormiddel van een "paravaan of dow-rigger" op diepte gehouden.

Tijdens het slepen stelt men de reel in op ongeveer 30% remkracht. Nog even extra de haak zetten na een aanbeet is dan ook echt nodig.

Een op een bleufish jagende  blauwvin