Extra   
Klik op de foto voor een vergroting

We betaalden in dat jaar 120/130 euro voor 1 dag riviervissen en 195 euro voor het vissen op tarpon (bij mantel). De verste plaats St. James Island koste toen 260 euro.
daarbij kregen we nog een extra korting van 150 euro op de 5 dagen vissen.

Aanpassing 2019:
Ondertussen is de boot vervangen door een zeewaardige boot van 31ft. 2x 200hp,
live bait tank, fish buns, hengelstandaarden, zitplaatsen, schaduw en een toilet. 
De prijzen zijn daardoor en ook met de jaren zoals overal gestegen.
Actuele prijzen kan je via mail aanvragen.

De visdagen en plaats waar je vist kan je eventueel zelf aanpassen terplaatse.
Spreek dan wel duidelijk vooraf de wijziging af, en de hierbij horende prijs.
(zie hieronder)

Van de plaatselijke verantwoordelijke  (David) die trouwens nooit mee op het water was, maar enkel zorgde voor het vervoer en het arrangement vonden we echter dat die te Afrikaans was.
Daarmee wil ik zeggen dat hij steeds wel ergens munt trachtte uit te slaan of het aanpakte op zijn Afrikaans.
Enkele voorbeelden:
Er was de eerste dag te weinig aas; slechts 1kg kleine garnalen en wat kleine vis.
Als we dan maar zelf de volgende dagen extra garnalen kochten, kocht hij er zelf de volgende dagen geen meer.
Frisdrank op de boot moest inbegrepen zijn, maar dit bleken slechts 2 grote flessen water te zijn.
Als we de volgende dagen extra cola of tonic vroegen, dan was dit er wel maar moest achteraf bijbetaald worden.
Ook ijs om drank en aas koel te houden ontbrak op de helft van de visdagen, en de andere helft was er te weinig of zorgden we er zelf voor.
Bij een wijziging aan de visplaats, was er steeds discussie over de prijs.
Zo visten we nooit op st. james, de duurste plaats, dit omdat hij deze niet zo goed vond op dit moment. Dus kozen we op zijn aanraden dan maar voor tarpon vissen in de haven zelf en rifvissen dat 130€ goedkoper was.
Van terugbetalen of compensatie was er geen sprake. Zijn uitleg was dat dit tarponvissen was en de plaats daarbij geen rol speelde, dus moest het betaald worden als tarponvissen.
Uiteindelijk lieten we dit zo en ter compensatie visten we iedere dag 2 uur langer dan voorzien. We kregen hier wel dagelijks opmerkingen over, maar daar bleef het bij.
Ook de laatste dag was er een probleem, de boot was gezonken en uiteindelijk zorgden we zelf na 1.30 uur wachten samen met Ibrahim voor een vervangende boot. De prijs hiervoor die we afspraken met de eigenaar was 100€ maar we betaalden reeds 130€  vooraf aan David dus dit moest in orde zijn, dachten we. 
Die avond echter vroeg David ons om de geleende boot zelf te betalen om dat hij dit niet geregeld had, wat we natuurlijk weigerden. Na 45 minuten van heftige discussie betaalde hij dit toch zelf en gaven we hem 30€ extra.
Ook was het zijn taak om de boot optimaal te houden, maar ook dit weer was op zijn Afrikaans.
Zo moesten we de eerste dag meer dan 1.30 uur wachten voor ze de motor gestart kregen. Ook de daaropvolgende dagen waren hiermee nog geregeld problemen.
Daarbij was de motor een 130PK maar werkte die slechts als een 25PK qua snelheid.
Waardoor we behoorlijk wat tijd verloren om terplaatse te geraken.
De uitleg was dat er een nieuwe, niet originele kabel geplaatst was en ze hierdoor dit probleem hadden maar het niet opgelost kregen.

Over onze bootsman, Ibrahim/Spanna waren we echter meer dan tevreden.
Hij is een zeer ervaren visser, vriendelijk, behulpzaam en deed alle moeite om ons een mooie visweek te bezorgen. We kregen goede uitleg over het waarom, wanneer en hoe er gevist kon worden.
Daarnaast zorgt hij constant voo het verversen van aas of nam hij zelf het initiatief om iets anders voor te stellen.
Zijn kennis was een grote hulp bij het vissen.
Daarbij is zijn Engels behoorlijk en anders vraag je het hem gewoon een tweede maal.
Ook vertelde hij ons dat alles wat verkeerd liep gewoon een kwestie was van afspraken, en hij David daar reeds verschillende malen op gewezen had.
Bijvoorbeeld over het klaarmaken van de boot. De dag voor onze aankomst had hij David gevraagd dit vooraf te doen, maar deze besliste dat dit niet nodig was.

Globaal kunnen we echter stellen dat we over het vissen zelf best tevreden waren ondanks en door de hierboven genoemde feiten.
Het blijft immers Afrika met afspraken en die voor ons Europeanen vaak als onbegrijpelijk overkomen.
 

Op Tarpon en Kapitein werden er vaak ook twee hengels uitgelegd met een dobber en levende aasvissen. Deze kwamen aan een 3/4 meter lange onderlijn uit fluocarbon van 100/150 LB.

Gedurende de volledige periode waarin we visten was er van zichtbare visactiviteit geen sprake. Dit in tegenstelling van wat we van een vriend hoorden die er het vorige jaar viste en hierbij goed wist te vangen met kunstaas.
Bij ons was dit dus niet zo, en bleef het kunstaasvissen dan ook beperkt tot enkele sporadische pogingen zonder resultaat.