|
|
Visreis
Thailand - Sept
2009
|
|
Reisverslag
deel 2
Klik op de foto voor
een vergroting |
Dag 4: Monster lake
Verleden jaar visten we hier een dag en waren zo
tevreden dat we er dit jaar twee dagen wilden spenderen. We waren dan
ook voor Thaise normen reeds vrij vroeg aan het water, circa 8 uur. Normaal kan je slechts vissen vanaf 9 uur maar het heeft ons de tijd
om het hengelmateriaal naar behoren op te zetten.
Het was ook de bedoeling om hier de helft van de tijd met kunstaas te
vissen, maar daar zagen we na enkele pogingen vanaf wegens de
temperatuur.
Deze liep op van 30 graden s'morgens tot 40 graden overdag.
Dus we hielden het weer bij 3 hengels, 1 op occasionele karpers en
beiden een hengel met visaas waarmee we de oevers afstruinen.
De eerste beet die dag kwam van de optionele karperhengel en
bracht na wat kleine strubbelingen een Rohu van 4kg op de oever.
Zowel Helmut als ik visten die morgen met levende aasvisjes aan
een onverzwaarde lijn. Verleden jaar ervaarden we immers dat we hier
voor de middag hoofdzakelijk Redtail katvissen vingen. Ook nu was dit
het geval. Zowel Helmut als ik brachten geregeld een van deze felle
vechters op de kant. Hierbij had ik de indruk dat het gemiddeld gewicht
in vergelijking met verleden jaar beduidend hoger was, met uitschieters tot 25kg.
Om 11 uur was het feestje echter voorbij en viel alles stil. Helmut die
ondertussen overschakelde op dobbervissen kreeg nog enkele korte runs,
maar ook die gingen niet door. Zelf probeerde ik het nog een tijdje met
vis file, maar ook dat gaf hetzelfde resultaat, korte runs die nooit
doorliepen.
In de namiddag probeerden we dan ook verschillende technieken uit,
met dood zowel als met levend aas, met dobbers of op de grond en dit
met wisselend resultaat.
Niet dat we niets wisten te vangen, maar we moesten er wel veel meer
moeite voor doen en het duurde beduidend langer voor we een aanbeet
kregen.
Een mooi moment van die namiddag was toen ik met de dobber en een kleine
aasvis een aanbeet kreeg in het midden van het water. De dobber schoot
hierbij razendsnel over het oppervlak zonder echt onder te
duiken. Toen ik na het vliegensvlug strakdraaien van de lijn de haak
zette, verhief de Baramundi, want dat was het, zich met een
explosieve sprong in de lucht. Ook tijdens de daaropvolgende dril deed
hij dit nog geregeld. Met zijn 8kg gaf deze vis mij een van de leukste
momenten van die dag.
Een totaal andere ervaring was toen ik in de late namiddag een vis
aan de haak sloeg waarvan ik dacht dat het zeker een niet onaardig
exemplaar zou zijn van zeker +30kg. Een Arapaima was het zeker
niet, daarvoor was de vis veel te snel, en een redtail ook al niet,
daarvoor ontbraken de korte rukken tijdens de dril.
Na een echt spannende dril bleek het uiteindelijk een Chao pray katvis
te zijn van slechts 9kg. Hij was echter in de staartvin gehaakt en
hierdoor kon hij al zijn capaciteiten te volle benutten tijdens de lange
dril.
Hoewel we deze dag geen echte uitschieters wisten te vangen was
het toch zeer leuk vissen, en misschien morgen beter ?
Onderstaand een lijstje van de dagvangst, waarbij ik waarschijnlijk nog
wel enkele vissen vergeet.
Frans: Redtails: 6 -25 - 10 - 25 - 8 - 8 - 10 -10 kg
Rohu: 4 -
1.5 kg
Chao pray: 9
kg
Pacu: 2kg
Baramundi:
8kg
Helmut: Redtails: 20 - 15 - 23 - 24 - 10 - 20 - 5 - 7 - 10 - 10 - 9 -
9- 9 - 15
Chao Pray: 9kg
|
Red tail/Thai red Thail
Chao Pray katvis
Rohu (indian carp)/ Pacu
Baramundi |
Dag 5: Monster lake
Hoewel ik gisteren ook reeds een deel van de
vistijd bestede aan het gericht vissen op Arapaima, was het de
bedoeling om vandaag de meeste tijd hieraan te besteden.
Ik had de avond voordien dan ook aan mijn gids gevraagd om voor 10kg
verse zeevis te zorgen, die heeft immers wat meer geur af. Daarbij
vroeg ik hem ook om s'morgens met een twintigtal stukjes hiervan een
voerplek aan te leggen ruim 1 uur voor we zouden toekomen.
Bij onze aankomst omstreek 8 uur wees mijn gids me de plaats aan waar
gevoerd was. Gemakshalve had hij dit vlak bij de ingang en naast het
terras van de bar gedaan. Niet de
ideale of de leukste plaats, maar op die plaats wist helmut
verleden jaar ook een mooie vis te vangen, dus dat gaf hoop. Ik
wierp mijn, met een stuk verse vis beaasde loodloze lijn dan ook
met vertrouwen een viertal meters uit de oever in.
Het duurde geen kwartier voor de lijn langzaam begon weg te lopen. In
tegenstelling tot wat ik in Palm tree lagoon deed, wachtte ik nu rustig af.
De lijn was ondertussen een drietal meter met korte tussenpozen de
diepte ingegaan maar bewoog nu reeds enkele seconden niet meer. Juist
als ik dacht dat de vis het aas gelost had, zag ik echter weer een
langzame nu iets versnellende beweging in de lijn.
Ik draaide strak en sloeg aan, even dacht ik nog dat ik voor de
zoveelste keer een gat in de lucht sloeg tot ik de vis voelde.
Op aanraden van de gids zette ik de haak nog een tweede en derde maal.
Pas dan leek ook de vis te beseffen dat hij ergens aan vast gehaakt was
en zwemt hij langs de in het water staande muur weg.
Echt ver geraakt hij echter nooit, de 50kg lijn en de goed afgestelde
slip van de stella zijn voor deze vis juist iets te superieur.
Tijdens de dril blijf ik twijfelen of het nu wel degelijk een Arapaime
is. De korte rukken tussendoor kunnen immers zowel van het typische
hoofdschudden van de Arapaime of van een katvis komen.
Alhoewel de dril niet echt deze van een katvis is, ben ik pas zeker als
de Arapaime plots door het oppervlakte water breekt en ik de typische
vorm en de rode kleur herken. Ook nu weer is het geen echt record-vis,
maar met zijn 45kg mag hij er best zijn. Als hij uiteindelijk in het
schepnet zwemt kan deze maal mijn dag niet meer stuk.
Ook nu weer wordt de vis niet uit het water genomen, maar naar een in
het water klaarstaande kooi gebracht waar hij tot rust moet komen.
Even later nemen we nog enkele foto's en mag hij terug voor een uur in
de kooi waarna hij zijn vrijheid terugkrijgt. |
 |
Na deze spectaculaire vangst besluit ik de rest van
de morgen toch door te vissen op Arapaime. Maar het mag niet zijn,
nergens is ook nog maar het minste teken van deze vissen te zien. We
besluiten dan ook de karperhengel op te doeken en beiden met twee
hengels te vissen. Een op de bodem en een met de dobber tussen twee
waters.
Afhankelijk van de plaats is dat circa 2 meter diep.
Ik vang die voormiddag nog een zestal vissen, waaronder een nieuw
speciment voor mijn persoonlijke recordlijst. De locals noemen het een
Padouk of African walking katvis. gewicht circa 3kg.
Helmut doet het ondertussen ook niet slecht, met 3 redtails, 4
aligator gars en een pacu.
Na 14 uur kies ik positie op de verste oever, mijn gids zag daar immers
beweging van Arapaima, en even later breken ze zowat overal door het oppervlak, meestal echter in het midden van het meer en op die
plaats zijn ze het moeilijkst te vangen.
De rest van de dag gaat er dan ook een hengel richting open water
terwijl met de andere de oevers afgestruind worden. Het vissen met een
dobber in open water, en zelfs op de kant heeft vaak als voordeel dat
je hiermee geregeld andere vissoorten aan de haak krijgt die je op de
bodem niet zo vaak vangt. Nadeel is dan weer dat de vangsten qua gewicht
beduidend lager liggen.
Een van de vissoorten die daarbij geregeld gevangen worden zijn Aligator gars,
hier jagen deze vaak in open water. Zelf kreeg ik die
namiddag zelfs een aanval gericht op mijn dobber. De vis beet daarbij
gewoon de lijn aan de dobber over.
Ondertussen wist helmut nog een iets grotere Redtail te vangen van
+-30kg, en ik nog een kleinere Arapaima van slechts 8kg. Voor de rest
bestond de vangst uit vissen van normaal formaat. Hieronder het lijstje
van de dagvangst.
Frans: Araraima 45kg - 8kg
Redtail:
10-4-20-10-10-5-5-10-
Aligator Gar: 5-6-6
Chaopray:
20- 8-
Padouk katvis: 3 kg
Baramundi:
4-5 kg
Helmut: Redtail: 8-10-9-6-5-10-12-7-7-30-15-7-5 kg
Aligator gar: 8-8-6-5-4-7
Pacu: 2 |
Redtail +- 30kg
Arapaima/Padouk
Chao Pray
Een van de talrijkere kleinere Aligator Gars |
|
|
|
