Deel 1  
Klik op de foto voor een vergroting

Na een een reis van meer dan 12 uur kom ik eindelijk voor de 4 de maal aan op Fasena airport waar ik opgewacht wordt door Emiel, de eigenaar van Villa Amnesia en Nosy Be Lock Fishing. Nog een korte autotrip later maak ik kennis met zijn vrouw Lea en zoontje Hector.
De villa zelf is aan de rand van het strand gelegen, en mijn eigen studio ligt op de binnenkoer met zwembad voor de deur.
Alles is er tiptop in orde en dat bleef ook de volgende dagen zo.
Bij een aperitief maak ik kennis met de twee andere gasten, Fransen, die nog een dag blijven vissen.
Ze vragen me of ik de volgende dag niet met hen wil uitvaren, en uitzonderlijk stem ik daarin toe. De prijs van de boot wordt dan door 3 gedeeld en ze willen verder de zee op wat normaal extra kost, maar met drie integendeel goedkoper is.
Van het volledig verblijf kan ik het volgende zeggen:
In de prijs is ontbijt en halfpension inbegrepen. Het ontbijt is vrij sober, maar je kan indien je dat wenst enkele eitjes gratis bij vragen. De avondmaaltijd is inbegrepen en kost ongeveer 10/12 €. Die bestaat uit een aperitief, voorgerecht, hoofdgerecht, dessert en 1 drank. De prijs hiervan kan verschillen als je zelf voor iets anders kiest.
Zo koos ik een dag voor langoust en koste mij dat 8 € extra. De maaltijden zelf zijn op basis van plaatselijke producten, lekker en voldoende.
Verder zijn alle prijzen van drank, was, of vervoer aan de lage kant. Voor de drank op de boot betaalde ik 1.5€ per fles cola van 1 liter. Daarbij zaten dan nog steeds wat bananen.
De boot zelf heeft twee motoren en is vrij snel, wat ook nodig is omdat Emiel steeds op en rond Banc de Castor vist, Die begint ongeveer 60km in zee. Wil je nog verder dan betaal je extra.
De prijs per dag voor de boot is 320 €. De laagste prijs die ik op het internet wist te vinden, zeker voor het vissen op Castor. Normaal bedraagt die minstens 400 tot zelfs 600 €. Maar....... en nu komt het, hier is een reden voor.
Emiel vist niet alleen voor de sport maar ook voor de kost. Hij is immers vroeger visser geweest en ziet de vangst dan ook als consumptie. (wist ik dus vooraf niet)
Alle gevangen vis op de boot, zonder uitzondering ziet hij dan ook als zijn bezit.
Van catch en release is er bij hem geen sprake. De gevangen vis wordt 's avonds gewogen en verkocht aan restaurants of bevolking. Minderwaardige vis wordt verder verdeeld onder het personeel en minder bedeelden.
Ook is het zo dat Emiel steeds zelf mee vist.
Als ik hem hierover wat meer uitleg vraag is zijn commentaar, dat vissen zijn passie is en de sportvissers zoals ik er voor zorgen dat hij die gratis kan uitoefenen en er daarbij nog wat aan verdiend.
Hierdoor komt het ook dat Emiel nooit op Marlijn vist, omdat de kans op vis dan minimaal is. Ik had zelfs de indruk dat hoewel nu niet aanwezig, ook zeilvis wordt vermeden. Reels zijn er dan ook niet aanwezig en wordt er steeds met molens gevist.
Zelf heb ik mijn eigen hengels, molens, en klein materiaal mee, maar het materiaal op de boot is behoorlijk, alhoewel zoals gewoonlijk steeds wat aan de zware kant. 
Maar nu naar het vissen zelf.

Dag 1:
We vertrekken om 6 uur met een toch wel flinke wind en dus ruwe zee.
Het varen naar Banc de Cactor neemt dan ook wat meer tijd in beslag, zo'n 3 uur.
Onderweg zien we een tweetal maal wat bonito jagen en dat resulteert voor mij in de vangst van 3 stuks. Bij de laatste vis krijg ik nog een flinke ruk op de hengel, wat me eerst doet veronderstellen dat het hier geen bonito betreft, maar dat is het wel.
Alleen blijkt een haai er een flinke hap uit te hebben genomen.

Op Banc de Castor aangekomen vissen we tot 12 uur op de bodem. Het is echter moeilijk om het aas tegen de bodem te houden. In die moeilijke omstandigheden lukt het me alleen om wat kleine kapiteins te vangen en een carpe rouge.
Als ik uiteindelijk besluit om een van de kapiteins als aas te gebruiken krijg ik toch nog een fikse aanbeet. Na een krachtige dril, eerst tegen de bodem en daarna kort bij het oppervlakte blijkt het een toch wel mooie haai te zijn van rond de 35kg.
De fransen doen het niet veel beter, en ook zij landen een gelijkaardige haai en wat andere vis.
In de namiddag besluiten we nog wat te trollen. Dat levert nog een kleine haai op en de fransen missen tot tweemaal toe een Coryfin.
Ondertussen is de wind nog flink toegenomen en moeten we terug varen omdat dit door de golven zo'n 3.5 uur in beslag neemt en de afspraak is om 17 uur steeds terug.
En hiermee eindigt deze eerste visdag.

Dag 2:
De wind is vandaag gaan liggen, maar bijna op Castor begeeft de transmissie van een van de motoren het. Wat toch maar aangeeft dat op zo'n afstand varen je steeds over twee motoren moet beschikken. We zijn die dag dan ook wat beperkt in bewegingsvrijheid en vissen slechts op een drietal plaatsen, meestal ondiep op ongeveer 20/30 meter water. Op die plaatsen kan je zelfs met een snorkel de bodem, je aas en zelfs de aanbijtende vis zien.
Ik vis de bodem af met kleine aasvis (malou) die ik de avond voordien op de kop wist te tikken bij een vishandelaar. Gelukkig maar, want van bonito geen spoor.
Dit brengt in het eerste uur  een carpe rouge en een merou rouge op.
Uiteindelijk besluiten we nog wat rond te varen en het hier en daar met de popper te proberen.
Hoewel nergens zichtbare jachten te zien zijn verzekerd Emiel me dat er altijd wel iets in de buurt is.
Bij de eerste worpen wordt dit bevestigt met geepje op de wel voor hem te forse popper. Daarna volgen nog een carengue en een poison poulet. Ik wist zelfs niet dat deze laatste met de popper te vangen waren, zo zie je maar weer.
Ook krijg ik nog een forse aanbeet die resulteert in een gebroken lijn. Haai ? 

Dag 5:
Emiel moet vandaag met andere klanten de zee op, waardoor de dekhulp nu kapitein en matroos wordt. Ondertussen zijn de aasvissen reeds niet meer wat ze geweest zijn, en dat is goed te merken aan de geur. In de eerste twee uur vang ik nog een behoorlijk aantal vissen waaronder een bonito, 1 merou rouge, 1 madam tombe, 1 merou, 2 kapiteins en enkele poulets. Verder nog wat kleine vis die we uit noodzaak in file versnijden. Maar na de middag valt alles stil en is er van een aanbeet geen sprake meer. Dit ondanks regelmatig verkassen.
Uiteindelijk plaatste ik een lijn uit met een ballon en een kleine kapitein als aas.
Tegen alle verwachtingen in krijg ik hierop nog een aanbeet van een carangue die er in sneltreinvaart mee vandoor gaat. En met deze laatste vis sluit ik weer een dag af.  

Dag 6:
De laatste dag, en de wind is terug komen opzetten waardoor we onmiddellijk beperkt zijn in de diepte waarop we vissen.
Het aas moet immers tegen de bodem blijven en met een flinke stroming en drift lukt dat niet op +50 meter.
Popper of jig worden vandaag door de vissen genegeerd. We beperken ons dan ook tot een diepte van +20 tot 40 meter.
Zoals steeds hier kan ik altijd wel wat vangen en ook nu weer laten de haaien zich niet kennen en vang ik er weer twee stuks.
Ook de gebruikelijke andere vis komt geregeld aan boord en ik mag zeker van deze laatste dag niet klagen.
Met Emiel had ik het er gisteren nog over dat ik mij registreerde bij soortenjagers.nl en ik wel eens een andere soort wilde vangen. Hij zij echter dat dit hier op deze plaatsen wel erg moeilijk was door de talrijke merou, carpe rouge, poulet en kleine kapitein, waardoor kleine fijne lijntjes en haken steeds afgerukt werden. Ik kon alleen hopen op een tweetal zelden voorkomende merous.
En misschien was dit gesprek hierboven wel gehoord, want jawel, vandaag vang ik een van de zeldzame soorten, namelijk een Merou babonne of blacksaddled coralgrouper.

Deze vissen komen niet echt groot en met de vangst van dit exemplaar ben ik dan ook meer dan tevreden.
De andere vissen van die dag zie je hieronder en deze mogen er best ook zijn.
En bij deze sluit ik het verslag van weer een ervaring af.

Epiloog:
De reservatie en de prijzen kan je bekijken in extras.
Hoofdzakelijk visten we op de bodem met een hoofdlijn van geweven draad en enkele meter nylon als onderlijn. Daaraan de draainagel waarin het lood (200/300gr) bevestigt werd. En hieraan nogmaals een onderlijn uit nylon van 1/2 meter 1.2mm,
of een kortere stalen onderlijn. Dan de haak 8/0 en groter voor haai.
Viste ik op kleine vis voor aas dan ging dit het effectiefst met een paternostermontage uit nylon 0.8mm en 3 kleine korte zijlijntjes en kleinere haken.
Verder popperden we in het oppervlakte met poppers van 16 tot 22cm.
Slepen deden we met verschillende lures, maar alle vis kwam binnen op pluggen van 16 tot 26cm.
PS: Zoals ik reeds in het begin vertelde, hou er bij Emiel rekening mee dat hij alle vis zelf behoud, en je je daar moet bij neerleggen.