April 1986   
Klik op de foto voor een vergroting

Ik kreeg de kans om mee te gaan op een vistrip met de kampioenen zee en zoetwatervissen van verschillende Europese landen. Deze was georganiseerd in samenwerking met het vissportblad Beet en de toeristische dienst van Zweden. Onvoorbereid, ik wist het slecht 2 dagen voordien, vertrok ik. Van die reis kan ik me als ik dit neerpen echter nog weinig herinneren buiten het vissen zelf. Ik liet alles over me geen gaan zoals het kwam en waar of in welke stad we waren, ik weet het niet meer. De talrijke feestjes en uitstapjes waren hier zeker  niet vreemd aan.
We visten er op alle mogelijke manieren, echter met zeer bedroevende resultaten. Buiten wat witvis en enkele minuscule snoekjes was er op de beviste meren weinig te vangen. Althans niet toen wij er waren, en dit ondanks de moeite die de Zweden ervoor deden. 
Op sommige beviste meren zagen wij vanaf ons roeibootje met gids zelfs op 15 meter diepte de bodem. Zo helder of zuur was het water.
Er was ook een wedstrijd zeevissen vanaf het strand voorzien, maar deze kon door het slechte weer niet doorgaan. Als alternatief was er een bootwedstrijd op zee. 
Bij aankomst aan de boot kreeg iedere deelnemer een fles van de plaatselijke spirituele drank en een kist met ingelegde gezouten haringen. Op iedere locatie kregen we trouwens steeds wel een of andere streekproduct als geschenk !
Zelf had ik geen zeehengelmateriaal bij. Maar iedereen was wel zo vriendelijk iets af te staan, zodat ik na een halfuurtje over een volledige uitrusting beschikte.
We vertrokken met zware zee, en als het al niet mogelijk was te vissen vanaf het strand, dan was dit vanaf een boot zeker niet gemakkelijker. 
De schipper probeerde wel boven een veelbelovend wrak te vissen, maar de stroming en de wind maakten dit bijna onmogelijk. 
Hier en daar kwam er toch een klein gulletje en een makreel aan boord maar dat was dan ook alles. 
Om de stemming er wat in te brengen demonstreerde ik het vissen met de gepekelde haring. Ik deed er twee stuks van aan de haak  (volledige vissen) en zette het geheel over boord onder jolijt van de anderen. Met als resultaat dat ik na het raken van de bodem en het dichtdraaien van de molen onmiddellijk vastlag aan het wrak of dat dacht ik toch. Wat trouwens die dag regelmatig voorkwam als je er bij toeval toch kon boven vissen, en niet enkele meters terugdraaide. Alleen bleek deze hanger plots terug te trekken. Bekomen van de verrassing en na wat pompen kreeg ik de vis aan boord. Een prachtige kabeljauw van 16 kg. Goed voor de eerste plaats en een strandhengel met mijn naam in gegraveerd.
Zo zie je maar dat bij vissen geluk niet mag ontbreken.

De laatste twee dagen waren voorzien voor het vissen op zalm. De rivier zelf was rijkelijk bezet  van optrekkende zalm. Overal zagen we ze springen en dit soms slecht enkele meter van ons verwijderd, je schrok je meestal een bult. 
Gedurende die 2 dagen probeerden we met 16 vissers alle trucjes die we kenden om een vis aan de haak te krijgen, maar er volgde geen enkele aanbeet. Volgens onze informant was er gedurende die twee dagen op de volledige rivier geen enkele zalm gevangen, ook niet door andere vissers. 

de pool van de laatste avond

De laatste avond in het hotel besloot ik nogmaals een ultieme poging te wagen.
Slechts 2 andere vissers zagen het nog zitten om mee te gaan. We hadden nog anderhalf uur de tijd, en daarna was het vissen definitief afgelopen. 
Met slanke tobby lepels die we tikkend over de bodem binnendraaiden, visten we de pool af, en plots stond een van mijn medevissers met een doorbuigende hengel. 
Onder onze aanmoedigingen lande hij zijn eerste vis, een prachtige zeeforel van zeker 4-5 kg. Daarna begonnen we terug te vissen, en jawel weer een beet op dezelfde plaats. Terug een bijna identieke zeeforel. Na de landing van deze vis wisselden we van plaats, en ja hoor, op mijn eerste worp op dezelfde plaats kreeg ik eveneens een beet. Na een mooie strijd wist ook ik een vis te landen. Ditmaal een echte zalm van circa +4 kg. Mijn eerste zalm ooit.

Terug van plaats gewisseld, en jawel ook onze andere makker kon er een vangen, en ditmaal identiek aan de mijne. 
Een kwartiertje later begon het water te stijgen door de lozingen van de stuwdam een eind stroomopwaarts de rivier en waren alle pogingen om nog iets te vangen vruchteloos.
Nog even melden dat in de pool onder water een kleine rotsformatie was. Het was ook precies achter die formatie dat de vissen lagen. We wierpen de lepels een eind voor de rotsen, en lieten deze dan op diepte rakelings de rots voorbij gaan, waarna de aanbeet volgde. Dat was zo voor alle vier de vissen. 
En dat was ook het einde van deze vistrip die voor ons drie  prachtig afliep.