|
Deel 1
Klik op de foto voor een
vergroting |
Voor het eerst in jaren kiezen we voor de oceaan
en dit omdat Helmut zijn moed en een hoop pillen verzamelde om zijn zeeziekte te
overwinnen. Wat trouwens goed meeviel en dus voor herhaling vatbaar is in de
toekomst.
En zo worden ook onze kansen op meer verschillende en grotere vissoorten aanzienlijk
uitgebreid wat meteen met deze eerste trip overduidelijk bewezen is.
|
Dagverslagen:
Bij aankomst in het hotel werden we door Jaack en
Mathieu, de eigenaars, verwelkomt met een drankje. Het was echter
nog geen middag en we hadden de rest van de dag vrij. Dat is echter niet aan
ons besteed en we regelden dan ook een boot voor een eerste verkenning.
De boot was er eentje die normaal niet voor het hotel werkte en was achteraf
gezien niet echt een aanrader.
We vaarden wat rond in de omgeving en trolden met enkele Ilander lures achter de
boot.
Hierop kregen we in totaal 4 aanbeten van zeilvis, maar geen enkele vis werd
hierbij gehaakt. Daarna probeerden we het één uurtje met levende aasvisjes die
we afsnoepten van een in de nabijheid liggende visser. Deze lieten we met een
lijn zonder verzwaring meedrijven op de stroming. Hierop kreeg Helmut wel
een aanbeet van een kleine zeilvis. De vis werd ook gehaakt maar schoot los
vlakbij de boot.
Om 17u waren we terug in het hotel waarna we nog even het dorpje en de school
bezochten om enkele meegebrachte spullen af te geven.
|
1: Helmut met enkele kleintjes uit het dorp die elk een knuffel kregen.
2: Enkele huizen van het wel kraaknette dorp. 3: zicht op de
baai en Sakatia. 4: Hoe prachtig hier een zonsondergang is.
 |
Dag 1:
Vertrek om 7.15 uur.
Na een klein stukje varen stopten we reeds en proberen wat kleine levende
aasvisjes te vangen. Dit deden we met een paternoster met pluimpjes en kleine
haakjes.
Echt bijten wilden de visjes niet en na een uurtje hier en daar
proberen was het resultaat slechts een povere 7 stuks.
Vervolgens vaarden we verder en keken uit naar duikende zeevogels die ons op
jagende bonitos moesten wijzen. Er zaten er die morgen zowat overal verspreid, zowel
bonitos als shipjaks maar echt op beet waren ze niet. Het duurde dan ook een
tijdje voor we 3 stuks wisten te vangen die als aas moesten dienen.
Uiteindelijk was het reeds 9.45u als we 4 van onze meegebrachte hengels
uitlegden met een strip aasvis gesneden uit de buik van een bonito.
Volgens onze bemanning hier een van de beste aassoorten voor zeilvis.
Het was trouwens steeds de bemanning die in samenspraak met ons besliste welke
techniek we de volgende dagen zouden toepassen. Alleen over welke hengels we
voor wat gebruikten beslisten we zelf. Gedurende bijna de volledige trip
gebruikten we dan ook bijna uitsluitend onze eigen hengels uitgerust met Stella
molens en 80 of 50 LBS draad. Zeker een aanrader als je hier echt van het
vissen wil genieten en topsport wil beleven op de meestal toch niet echt grote
reuze vissen.
Voor de rest van de verslagen komt het materiaal niet meer aan bod, maar wordt
in het hoofdstuk extra uitgebreid behandeld. |
|
1: het model boot waarmee we de eerste 3 dagen visten. Let even op het
open achterdek naast de motor, waardoor het landen van grotere vissen
een stuk gemakkelijker is.
2: Bonito die als aas moet dienen. 3: De twee hengels die we gebruikten
om te trollen op zeilvis. |
Maar terug naar het vissen. Het was dus 9.45 als
onze Bonito buikjes zowat 25/30 meter achter onze boot aan het oppervlak
sleepten.
De plaats waar we visten omschreef onze bemanning als volgt: Op het moment zit
hier enorm veel kleine vis waardoor de zeilvissen zich hier in deze omgeving ook
verzamelen om te jagen en ze slechts sporadisch elders te vangen zijn.
We geloofden hen op hun woord toen slechts 5minuten later de eerste molenslip
gierde. Het was aan de zwaarste hengeluitrusting; de Caranx met stella
molen 20.000 en 80/00 gevlochten draad wat voor mijn eerste vis een
geruststelling was.
Eerst werd enkele meters lijn gegeven en daarna strakgedraaid waarna de haak met
een flinke haal nog eens extra werd gezet.
Daarna verheft de vis zich bijna onmiddellijk uit het water en blijft dit de
eerste tijd van de dril geregeld doen. Echt lange runs volgen er eigenlijk
omzeggens niet en tot mijn verwondering komt de vis vrij vlug naar de boot toe
waardoor het noodzakelijk is om toch de eerste tijd wat afstand te creëren
tussen de vis en de boot. Ondanks de betrekkelijk lichte hengel en molen duurt
de dril hooguit 10 minuten. Het is de eerste maal dat ik een zeilvis met een
molen vang en niet met een reel en na deze ervaring zal ik dat zeker blijven
doen. Mijn conclusie is dat zelfs de huidige combinatie van hengel/molen/lijn
het maximum is voor deze vis.
Het mag zelfs gerust een stuk minder zwaar.
De vis wordt perfect geland en hoewel ik deze eerste vis wil terugzetten weigert
de bemanning dit met de uitleg dat de eerste vis hier aan de kapitein toekomt.
De vis schatten we op +-30kg. |
|
1: De eerste zeilvis aan onze hengels. 2/3: Enkele van de zeilvis
capriolen. |
Om 10.20 uur volgt de tweede aanbeet op de daiwa
hengel, maar ook met 80/00 lijn.
De vis is iets groter en de dril duurt nu circa 15 minuten.
Het is Helmuts eerste espadon en hij is er dan ook maar wat trots op.
Ook nu kunnen we de vis niet terugzetten, hij is immers te diep gehaakt wat met
aas of aasvis geregeld voorkomt. |
|
Helmut zijn eerste zeilvis |
11 uur opnieuw een aanbeet en hetzelfde scenario.
De vis is deze maal wel perfect gehaakt en wordt dan ook naast de boot onthaakt
en teruggezet.
Ondanks alles en ook met het besef dat hier nog voor de pan gevist wordt heeft
het toch een beter gevoel als je deze prachtvissen ongeschonden kan terugzetten.
Het is trouwens een van de weinige vissen die op deze trip werden teruggezet.
Buiten de haaien en de kleinere vissen werden het gros van de vissen op deze
trip behouden voor consumptie.
De regel was dat bij het aanmeren 's avonds de kapitein de eerste vis mocht
uitkiezen. Daarna besliste Jaack, de eigenaar van het hotel welke vissen
gehouden werden voor het restaurant, en pas daarna mochten de toegestroomde
dorpelingen de rest, meestal de helft, onder zichzelf verdelen. Zelf kozen we
vaak eerst nog enkele vissen uit die we aan iemand beloofd hadden. |
|
Het onthaken naast de boot, wat niet altijd even gemakkelijk is maar voor de
vis zelf het best. |
Daarna proberen we nog een vol uur om nog een
zeilvis te vangen voor Helmut, maar dat lukt niet meer.
Om 12.30 uur starten we dan ook met bodemvissen (palangrotte)
(zie materiaal voor montages)
Zelf vissen we slecht met elk één hengel die we hierbij in de hand houden. Als
aas gebruiken we stukken bonito van +-15cm.
Vaak krijg je hierop korte aanbeten (tikken) en als deze een tijdje aanhouden
mag je er zeker van zijn dat er nog slechts wat vel aan de haak hangt en de rest
verdwenen is.
De echte aanbeten zijn meestal vrij duidelijk en vaak een flinke ruk, maar toch
moet je nog steeds flink aanslaan wil je de vis haken.
We vissen op een diepte tussen de 60 en de 90 meter. Drijft de boot naar een
ondieper of dieper stuk, dan verminderen de aanbeten aanzienlijk.
Zowat alle vissen vechten fel, het zijn niet echt grote, meestal tussen de 3
en 5 kg.
Sommigen gaan hierbij geregeld kort door de slip maar eenmaal een 20 tal meter
boven de bodem verminderd dat aanzienlijk wegens het drukverschil.
Ondertussen legt een bemanningslid een lijn uit met levende kleine vis, terwijl
een ander kijkt wat hij met jigging kan vangen.
Helmut en ik vangen die namiddag nog:
5 Merous waaronder 1 leopard hint (voor mij een nieuwe soort) - 2 King makrelen - 1 Carangue - 2 Kapiteins
Om 15.30 wordt er gestopt met vissen en varen we terug.
Afspraak is dat de boot steeds om 17 uur terug moet zijn en afhankelijk van de
plaats waar je op het einde vist, de stroming en de wind die in de namiddag
vaak opsteekt en meer golven heeft, kan het terugvaren flink wat tijd vragen.
(Om 18 uur gaat de zon onder en in enkele minuten is het nacht.) |
|
Enkele van de vissen van die dag. Niet echt groot, maar samen met de zeilvissen
zorgden ze toch voor een meer dan geslaagde dag. |
Dag 2:
Ook nu weer hebben we problemen om Bonitos te vangen en neemt het flink wat tijd
in beslag voor het ons lukt om er 3 stuks te vangen.
We besloten vandaag om een totaal andere richting uit te varen naar een stek met
een diepte van circa 80 meter.
We vissen er op de bodem met stukken bonito en wanneer deze op is met file van
reeds gevangen andere vis wat aanmerkelijk minder aanbeten oplevert.
Als we starten om 9.30 uur is mijn eerste aanbeet er eentje waarbij ik de eerste
minuut slecht in staat ben de hengel krampachtig vast te houden. Daarna stopt te
vis even en kan ik enkele meter terugwinnen. De volgende 5 minuten is het
afwisselend ik of de vis die lijn weet te winnen. Uiteindelijk komt de vis iets
hoger zwemmen waarbij het me opvalt dat dit vrij rustig gebeurd maar ik toch
niet in staat ben te verhinderen dat de vis hierbij kringetjes rond de boot
maakt en ik genoodzaakt ben te volgen. Ook al omdat ik de vis niet wil verspelen
en ik dus iets voorzichtiger dril.
Uiteindelijk kunnen we hem in het heldere water op circa 15 meter diepte zien
zwemmen. Een haaitje van ongeveer 35kg.
Volgens de schipper een buldog haai, maar volgens mij een soort Requiem haai.
Als we hem uiteindelijk in de boot willen krijgen blijkt de vis bijlange nog
niet moe en maakt hij letterlijk amok als hij op het achterdek ligt. Ik wil
toch wel een foto en met veel moeite lukt het de schipper om hem even op te
tillen. Zelf wil ik het niet proberen, daarvoor lijkt zijn gebit en de
uithalen die hij doet naar alles wat in zijn omtrek komt te gevaarlijk.
De vis wordt daarna onthaakt en terug gezet, wat hij na een korte aarzeling aan
het oppervlak duidelijk weet te appreciëren en er met een flinke vaart vandoor
gaat. |
|
1: De vis zwemt kringetjes rond de boot. 2: het landen dat vrij omzichtig moet
gebeuren.
Even twee gedurfde foto's voor we hem terugzetten. |
De rest van de dag verkassen we nog geregeld in
dezelfde omtrek en vangen nog een aantal vissen die ik nog nooit wist te
vangen en nu aan mijn lijstje van gevangen soorten kan toevoegen. De latijnse
namen moet ik nog opzoeken maar hieronder een opsomming van wat we die dag nog
wisten te vangen met de gebruikelijke plaatselijke benamingen.
Verder gebeurde er die dag niets speciaal meer buiten nog enkele aanbeten van
haaien die alleen zorgden voor een doorgebeten lijn boven de haak.
Wel zagen we vandaag en ook de volgende dagen geregeld dolfijnen,
zeeschilpadden en zo nu en dan zelfs walvissen.
We stopten met vissen op de bodem om 15 uur en vaarden nog een eind rond slepend
met enkele lures voor Marlijn, je kan immers nooit weten ! waarna we
terugvaarden. |
|
1 haai - 3 margeriten - 1 merou - 1 job
fish (poison poulet) - 1 merou - 1 vivano - 2 kapiteins - 2 carpe jaune
|
1: Carpe jaune 2: Kleine merou 3: Vivano
Margerite: staart is giftig ! |
|
|
