Home   Email  

 

Home
Checklist materiaal
visreizen-Amerika
Andaman-India
Angola-2023
Costa Rica
Egypte
Florida
Frankrijk-1
Gabon
Gambia 2015
Gambia 2019
Ierland
Ijsland
Kenia
Madagascar 2011
Madagaskar 2012
Madagaskar 2013
Madagaskar 2015
Oostenrijk
Portugal
Roemenie
Roemenie 2018
Senegal divers
Senegal 2005
Senegal 2006
Senegal 2010
Spanje-2014
Spanje-2010
Sri Lanka
Suriname 2005
Suriname 2006
Thailand 2008
Thailand 2009
Zimbabwe
Zweden
Nederland-Uitheester

 

 

Visreis - Suriname - 12/10/2006 
Kabalebo - Braamspunt

Deel 1  Deel 2  Algemene info  Materiaal   Vissoorten/Vistechnieken   

    Deel 1   
Klik op de foto voor een vergroting


De Voorbereiding
Ik kan het niet laten om terug te keren naar landen waar ik reeds geweest ben. Het voordeel hiervan is dat je in dat geval wel reeds enig idee hebt van de viswijze, het  benodigde materiaal en de vismogelijkheden. De eerste maal vertrek je immers meer als een blinde die er over hoorde praten, en dit ondanks goed bedoelde voorbereidingen. Daarbij hoop ik natuurlijk om door de opgedane ervaring het nu iets beter te doen.

Dag 1
Gisteravond zijn gemakshalve naar schiphol vertrokken om te overnachten in een hotel bij de luchthaven. Deze morgen gaan we na het ontbijt met een gratis  luchthaven busje naar de luchthaven. Alle onze bagage is precies op gewicht. koffer + viskoker samen 25kg + 10kg handbagage per man. Het inchecken gaat dan ook probleemloos. Onze vlucht vertrekt om 12.15 uur  en om precies 16.25 uur landen we in Paramaribo. De vlucht zelf duurt 9 uur maar er is een tijdsverschil van -5 uur.
Na de gebruikelijke  formaliteiten, bagage en douane  staan we eindelijk aan de uitgang waar we opgewacht worden door een bus van het hotel. Om het kort te houden: alles is mooi geregeld en enkele uren later gaan we mooi opgefrist nog even iets drinken in de stad.
   
Het vertrek/Hotel Eco Resort in Paramaribo
Dag 2
Na een goede nachtrust en een beperkt ontbijtbuffet komt een pick-up ons ophalen en brengt ons naar het vliegveld Zorg en hoop. Hier worden we opgewacht door de organisatie van Kabalebo ressort. Wij en onze bagage moeten nogmaals op de weegschaal en nu blijkt dat we iets teveel bagage gewicht bijhebben. Het max is 100kg, zodat we een tiental kg moeten uitziften die we achterlaten en na Kabalebo terug zullen oppikken. Uiteindelijk vertrekken we voor een 1.15 uur durende vlucht over de imponerende jungle van Suriname.
     
Het vertrek van onze binnenlandse vlucht/ Paramaribo is een uitgerekte stad
     
De  Kabalebo rivier/De Kabalebo rivier en onze landingsplaats rechtsboven
De kabalebo lodge is prachtig, en een prestatie om dit in deze omgeving op te bouwen. Alles is mooi afgewerkt en er is zelfs airco aanwezig. We krijgen een welkomstdrankje gevolgd door de lunch. Tussenin instaleren we ons in onze kamers. 
De hengels worden gemonteerd na wat aanwijzingen van onze gids en uiteindelijk kunnen we beginnen aan het doel van deze reis: het vissen.
   
Kabalebo Ressort
Gemakshalve gaat het vervolg van dit verslag uitsluitend over het vissen zelf, wat uiteindelijk het hoofddoel is. Over de dagelijkse noodzakelijke dingen als eten, drinken, en accommodatie in Kabalebo nog dit:
Alles was uiterst verzorgt en proper. Drank was meer dan voldoende aanwezig en werd naar onze behoefte aangepast. Culinair mag je geen hoogstandjes verwachten, maar voor een accommodatie in dit alleen per vliegtuig te bereiken gebied is alles meer dan redelijk en ruim voldoende. Bijna dagelijks wordt alles vers aangevlogen uit Paramaribo. Pas wel op met de extreem hete pepers.
De kamers waren ruim en werden dagelijks ververst. Water was altijd aanwezig, en airco op aanvraag. In de piet lodge (lodge2) was er geen airco, maar hier is de omgeving dan weer een extra plus punt.
   
Onze prauwen en de rivier met zijn oeverbegroeiing
Om 14 uur gaan we de rivier op in prauwen voorzien van een buitenboordmotor. Er zijn steeds drie begeleiders mee, Jerry onze visgids, een uitkijk voorop op de punt van de boot die de vaarroute aangeeft, en iemand voor de  besturing en de bediening van de  buitenboordmotor. De prauwen zelf zijn erg ruim en voorzien van klapstoeltjes. Aas, drank en wat fruit gaan mee in een koelbox. Ook aan de veiligheid is aandacht besteed en voor iedereen is er een zwemvest. Alles laat dan ook een professionele indruk na. De visplaatsen zelf zijn diepere delen in de rivier, putten genaamd. Het principe is dat we enkele putten afvissen waarna deze gedurende enkele weken met rust gelaten worden om de vis de nodige recuperatietijd tijd te geven.
De eerste put die we aandoen is op het uiterste punt stroomopwaarts van die dag. De boot wordt tegen de oever aangelegd en losjes op zijn plaats gehouden door de begeleiders. de diepte is hier ongeveer 3 meter en de bodem bestaat uit rotsen en rottende bladeren. Een typische schuil en rustplaats voor Anjoumara. We werpen  tegen de rand van de stroomnaad aan met een simpele bodemmontage met schuiflood en een stalen onderlijn van 50kg voorzien van een haak maat 6 tot 9 en als aas een stukje vis. Na de worp wordt de lijn meter per meter terug binnen gesleept en daarna terug uitgeworpen. Spoedig krijgen we de eerste aanbeten van Anjoumara. Je voelt tijdens het indraaien een ruk van de aanval op het aas, en je heeft dan zo vlug mogelijk lijn gedurende enkele seconden. Loopt de vis goed door dan laat je de lijn straklopen, of draai je die zelf strak, en van zodra je de vis voelt, sla je krachtig aan. Dit alles als je de kans krijgt, en je hengel niet eerder bij de aanbeet bijna uit je handen gerukt wordt, waarbij dan van aanslaan bijna geen sprake meer is. Is de vis eenmaal aangeslagen dan ontpopt zich een krachtexplosie die het uiterste van materiaal en visser vraagt. Is het een Anjoumara, dan merk je dat tijdens de dril aan het naar het oppervlak komen van de lijn waarna gewoonlijk een acrobatische luchtsprong volgt. Verder is het een kwestie van de lijn strakhouden en binnendraaien, waarbij je de vis zo weinig mogelijk speelruimte geeft. Stel je de slip te ruim af, dan laat je de Anjoumara de kans om rotsen of takken op te zoeken en ben je hem gegarandeerd kwijt.
Helmut vangt de eerste vis, een exemplaar van 4.5 kg. Het is blijkbaar Helmuts dag want hij vangt die namiddag reeds zijn eerste Sorubin, een prachtig getekende katvis van 3 kg, gevolgd door een kleine Red Tail van 5kg  en een piranja. Helmut is daarmee de eerste die de vier vooropgestelde soorten vangt. Zelf vang ik die dag slechts 1 Anjoumara en 1 piranja. Ik breek nog wel op een fikse aanbeet van een grotere vis zonder enige duidelijke reden.
We vissen tot 17 uur,  slechts 3 uur, een vrij korte visserij, maar de gids wil steeds voor donker terug zijn wegens het gevaarlijk varen bij donker.
Het totaal resultaat van die namiddag:
Helmut: 4 Anjoumara waarvan de grootste 4.5kg  - 1 Sorubin 3kg - 1 Red Tail 5kg - 1 piranja.
Mathieu: 5 Anjoumara van 2 tot 4.5kg
Frans: 1 Anjoumara 4kg - 1 piranja
Gerry: 1 Anjoumara van 10kg - 1 Sorubin 3kg 
   
Helmut met Anjoumara, Sorubin en Red Tail 
 
Mijn eerste zwarte Piranja/Mathieu met een Anjoumara van 4.5 kg
Dag 3
Gerry stelt voor om vandaag in een kreek te vissen. Dit is een stuk zijrivier dat iets hoger gelegen is dan de rivier zelf en normaal in verbinding staat met de hoofdrivier, maar door de dalende waterstand afgesloten is. De daar aanwezige vissen zijn dus tot het volgende regenseizoen geïsoleerd. We varen eerst 30 minuten stroomafwaarts om daarna te voet door het oerwoud te trekken.  De afstand die we te voet moeten afleggen is slechts drie kilometer, maar aan een vrij hoog tempo doen we er toch maar eventjes 1.45 uur over. En dit over een reeds gekapt pad en met de hulp van de twee Surinaamse gidsen die zo behulpzaam zijn om onze toch zware vistassen te dragen. Er lopen twee gidsen voorop en Gerry achteraan en toch presteren we het om meermaals elkaar uit het oog te verliezen en de richting te verliezen om daarna door roepen en kijken naar gekapte merktekens weer bij elkaar te geraken. Het heeft goed aan hoe gevaarlijk het is om zich hier zonder gids ook maar 100 meter in het oerwoud te wagen.
De kreek zelf is vrij ondiep tot max ongeveer 3 meter. We krijgen elk een begeleider die een toegang tot het water zoekt of kapt, de stekken aanduid en instaat voor het landen van de vis. Helmut en Mathieu zullen alleen met kunstaas vissen, terwijl ikzelf twee hengels meesleur waarvan een om met poppers te vissen, en een uitgerust met een dobbermontage van 50gram. We vissen elk apart en schuiven na iedere stek over elkaar heen. Mijn visstekken zijn hoofdzakelijk plaatsen met een flinke begroeiing. Slechts tweemaal is er ruimte om met kunstaas te werpen. Dit waarschijnlijk omdat helmut en Mathieu op die open plaatsen aangewezen zijn en ik over een dobber beschik. De stekken die ik aandoe zijn zoals ik reeds schreef, flink begroeid en meestal vlak tegen de oever aan. Ik moet mijn dobber vaak in slechts 1m² open water neerlaten. Van drillen is in die omstandigheden geen sprake, en de slip wordt dan ook  in bijna uiterste positie vastgezet. Na innemen van een stevige positie op de oever laat ik het aas tussen de begroeiing zakken en geef het daarna met pompende bewegingen wat actie. Als er een Anjoumara verscholen zit, laat de aanbeet nooit lang op zich wachten. De dobber schiet onder het obstakel weg en de slechts één meter loshangende lijn spant zich met een klap. Van aanslaan of drillen is geen sprake. Houden en maken dat je zelf niet in het water getrokken wordt is de enige mogelijkheid. Als de vis uiteindelijk iets uitgeraasd is en aan het oppervlak komt tracht de begeleider dan om tussen het opspattende water de omhoog springende en rukkende vis in de bektang te krijgen. Twee maal namen de gidsen hierbij een ongewenste duik in het water.
   

De kreek en de weg er naar toe
Als we die middag het uiterste punt bereiken blijkt dat helmut en ik het best gevangen hebben. Na een korte lunch besluit Helmut het met een SPRO plug nog even stroomopwaarts te proberen. Het is een goede keuze, want even later vangt hij daar nog enkele mooie exemplaren. Ondertussen vang ik op de picknickplaats met een popper twee kleinere exemplaren. Het mooiste hierbij is dat je op deze ondiepe plaats de Anjoumara vanachter een steen ziet opduiken en na een razendsnelle sprint de plug ziet nemen. Als je de vis mist, of hij mist de plug, dan valt hij meestal nog verschillende malen de plug aan.
Als Mathieu nu ook met een SPRO  plug vist weet hij ook enkele mooie exemplaren te verschalken. Maar we moeten terug, onderweg nog enkele plaatsen afvissend.  Maar de vangsten zijn nu wel geringer. Het is drie uur in de namiddag als we de terugweg aanvatten waarbij we onderweg nog een schildpad tegenkomen.  We zijn die dag voor schemertijd reeds in de lodge en maar wat blij dat we na die toch wel vermoeiende tocht een frisse douche kunnen nemen en een koel biertje drinken.
Het resultaat van die dag:
Helmut: 13 stuks waarvan de meeste rond de 3-4 kg met een grotere vis van 7kg.
Mathieu: 6 stuks, grootste 4kg
Ikzelf: 14 stuks waarvan 12 met de dobber en twee met de popper. Mijn vissen waren echter aan de kleinere kant, zo rond de 3 tot max 4kg. Waarschijnlijk haakte ik wel grotere maar die waren op de vrij korte aanslag nooit te houden en wisten zich steeds los te rukken.
   
De vangst van een Anjoumara, vechtend tot het einde.
   
Helmut met enkele Anjoumaras en het gevaarlijk gebit

Het zijn niet allemaal grote vissen, hier een kleintje
 
Enkele van mijn mooiere vissen die dag.

Zo ziet een plug er uit na enkele Anjoumaras.
Dag 3
Om 8 uur vertrekken we met de boot naar lodge 2 (de piet lodge). Alle materiaal en eten wordt in de boot gestapeld en er gaat een extra kokkin mee om de maaltijden te bereiden. De boottocht gaat stroomopwaarts en duurt ongeveer 3.5 uur. Onderweg zien we hier en daar vogels, waaronder een roofvogel die wegvliegt met een leguaan in de bek. Verder ijsvogels, oeverzwaluwen, reigers, ara's, en enkele meer speciale soorten waarvan ik de namen niet meer weet, hoewel Jerry die steeds vermelde. Verder zien we nog leguanen en een Capibara. Het grootste knaagdier ter wereld. Spijtig genoeg lukt het niet om foto's te nemen, de dieren zijn te vlug in het bos verdwenen. De prachtige lodge ligt pal aan de oever, vlak voor een kleine stroomversnelling. Een idealere uitvalbasis voor de volgende twee dagen.
     
De luxe van de Piet lodge
Om 13.30 uur starten we met vissen een eind stroomopwaarts. In de eerste put vangt Mathieu een Anjoumara van 9kg en eentje van 2kg. Zelf mis ik er een flink grote vis door lijnbreuk. We zakken een eind af en parkeren ons op een rotsplateau, van hieraf vissen we in de stroomnaad en langs de boomrand aan de overzijde. We vangen allen enkele Piranja's tot Mathieu plots verrast wordt door een kanjer van een aanbeet. Met veel moeite weet Mathieu na een tijdje waarin de vis de baas was toch de overhand te krijgen en landt hij een prachtige Red Tail. De vis weegt 13.350 gram.

De dril, na het eerste schokeffect.

Daar komt hij dan/De landing/Het onthaken

Een vangst  om trots op te zijn.
Een tijd later krijg ik beet en laat de vis iets langer dan normaal draad nemen. Als ik aansla zie ik ook helmut aanslaan. Hoewel de vis niet echt groot lijkt krijg ik hem geen meter nader. Ook helmut heeft het zelfde probleem. Uiteindelijk komen we tot de vaststelling dat het dezelfde vis moet zijn, die onder een tak doorgezwommen is na het nemen van mijn aas  en iets verder ook Helmuts aas meenam. We stappen samen in de boot en peddelen naar de plaats waar de vis vastzit. Als ik lijn begin te geven kan helmut de vis binnenhalen. De tijger Sorubin blijkt mooi gehaakt te zijn met beide haken voorin de lip. Toch wel een unieke ervaring.
 
De Sorubin van Helmut en ik samen/Anjoumara van Helmut
Dezelfde dag vang ik nog de vooropgestelde  Red Tail,  een kleintje van 5-6 kg en verder nog twee Sorubins. Voor mij kan deze trip niet meer stuk met drie nieuwe soorten. Wat mij echter die dag wel verwonderd zijn de drie lijnbreuken op terug zware vissen. Wat de lijnbreuken betreft (die nog meermaals zouden voorkomen op deze trip),  is achteraf gebleken dat het steeds dezelfde lijn betrof, een lijn die ik slechts één vistrip gebruikte op brakwater en deze daarna draaide zodat ik met het niet gebruikte stuk viste. Toch moet het zoute water op de een of andere manier invloed uitgeoefend hebben op de breeksterkte van de gevlochten draad. In de toekomst neem ik dus alleen nog nieuwe draad mee bij iedere nieuwe visvakantie.
Tegen de avond zakken we de rivier af en vissen nog even in een veelbelovende grote put. Echter zonder resultaat buiten terug een lijnbreuk op anjoumara.
Het totaal resultaat van deze dag is:
Mathieu: 2 Anjoumaras, 9kg en 2kg. 1 Red Tail van 13350 gram.
Helmut: Helmut een Sorubin samen met mij, 1 grote piranha  en 1 Anjoumara van 7kg
Ikzelf: 3 Sorubins, grootste 4-5kg - 1 red tail 5-6 kg. + 4keer gebroken.
   
Enkele andere vissen, Sorubin en Red Tail
   
Ook Piranha's waren er te vangen/Het gebit van deze vis is als een scheermes.
Dag 4
Voor het ontbijt vissen we die morgen gedurende 30 minuten pal voor de lodge met een lichte spinhengel en kunstaas. Elk weten we 1 kleinere piranja te vangen.  Achter het ontbijt varen we terug naar de put waar we de vorige dag stopten met vissen. Misschien gaat het hier s'morgens beter ?  Het begint veelbelovend als ik kort na elkaar twee Anjoumaras weet te vangen van respectievelijk 4 en 3.5 kg. Helmut overtreft dit met eentje van 7kg en eentje van 4kg. Maar dan is het afgelopen en ondanks onze inzet krijgen we geen beet meer. We besluiten na een tijd dan ook om verder te varen naar de  put met het steen plateau waar Mathieu de Red Tail wist te vangen. We proberen het opnieuw passief met  schuiflood op de bodem  om vastraken te vermijden aan de onderwater liggende bomen waar we tegenaan vissen. Kort na elkaar vang ik twee red Tails waarvan er eentje zich vastzet, maar  die we, door er met de boot naar toe te varen los weten te krijgen. De grootste was 7.6 kg.

Vissen met de lichte spinhengel in de stroomnaden op Piranha
  
Anjoumara
Buiten enkele piranha's die Helmut en mathieu weten te vangen, is het wachten tot kort na de middag voor de volgende kapitale run. Deze maal weet ik hem wel te landen, een Red Tail van 12.5 kg. Daarmee blijf ik juist onder die van Mathieu, maar ik ben best tevreden. De dril ging een stuk vlotter en nu kwam ik nooit in de problemen. Het lukte me zelfs om de vis in open water uit te drillen.

Mijn grootste vis
Als Mathieu daarna op mijn plaats vist weet ook hij nog 1 Sorubin (4.5kg) en een  Anjoumara (3kg)  te vangen. Uiteindelijke  vindt Jerry dat we deze put genoeg bevist hebben en zakt hij terug af naar de put van vanmorgen. Blijkbaar gelooft hij rotsvast in de aanwezigheid van grote vis daar. Het start er terug goed als ik onmiddellijk een Anjoumara van 8.6 kg weet te landen gevolgd door een Sorubin van 2kg die flink toegetakeld was door een aanval van een Anjoumara. Helmut weet er ook nog een kleine Anjoumara te vangen van 2kg voor onze gids het weer voor gezien houd en afzakt naar een kleinere put. Het is er vrij ondiep en buiten enkele Piranja's komt er verder niets meer aan boord. Als we terug verkassen zijn we plots verrast de lodge terug te zien. Het betekend ook het einde van deze visdag en het is pas 16 uur. Veel te vroeg naar onze mening, maar we kunnen er blijkbaar weinig aan veranderen want onze bootsmannen vertrekken met de boot op zoek naar leguanen en hun nesten.  Resultaat twee levende leguanen en een honderd eieren.
Ons resultaat van deze dag
Helmut: 3 Anjoumaras, grootste 7kg + Piranja's
Mathieu:  1 Anjoumara 3kg - 1 Sorubin 4.5 kg + Piranha's
ikzelf: Red tails 3 stuks, grootste 12.5 kg - Anjoumara 3 stuks grootste 8.6kg - 1 Sorubin 2kg. 
 
  
Helmut/Onze gids Jerry

Deel 1  Deel 2  Algemene info  Materiaal   Vissoorten/Vistechnieken   

Copyright © 2006 Noyelle Frans. Alle rechten voorbehouden.