|
Deel 1
Klik op de foto voor
een vergroting |
De Voorbereiding
Ik kan het niet laten om terug te keren naar landen waar ik reeds
geweest ben. Het voordeel hiervan is dat je in dat geval wel reeds enig
idee hebt van de viswijze, het benodigde materiaal en de
vismogelijkheden. De eerste maal vertrek je immers meer als
een blinde die er over hoorde praten, en dit ondanks goed bedoelde
voorbereidingen. Daarbij hoop ik natuurlijk om door de opgedane
ervaring het nu iets beter te doen.
Dag 1
Gisteravond zijn gemakshalve naar schiphol vertrokken om te overnachten
in een hotel bij de luchthaven. Deze morgen gaan we na het
ontbijt met een gratis luchthaven busje naar de luchthaven. Alle
onze bagage is precies op gewicht. koffer + viskoker samen 25kg + 10kg
handbagage per man. Het inchecken gaat dan ook probleemloos. Onze
vlucht vertrekt om 12.15 uur en om precies 16.25 uur landen we in
Paramaribo. De vlucht zelf duurt 9 uur maar er is een tijdsverschil van
-5 uur.
Na de gebruikelijke formaliteiten, bagage en douane staan
we eindelijk aan de uitgang waar we opgewacht worden door een bus van
het hotel. Om het kort te houden: alles is mooi geregeld en enkele
uren later gaan we mooi opgefrist nog even iets drinken in de stad. |
Het vertrek/Hotel Eco Resort in Paramaribo |
Dag 2
Na een goede nachtrust en een beperkt
ontbijtbuffet komt een pick-up ons ophalen en brengt ons naar het
vliegveld Zorg en hoop. Hier worden we opgewacht door de organisatie
van Kabalebo ressort. Wij en onze bagage moeten nogmaals op de
weegschaal en nu blijkt dat we iets teveel bagage gewicht bijhebben. Het max is 100kg, zodat we een tiental kg moeten uitziften die we
achterlaten en na Kabalebo terug zullen oppikken. Uiteindelijk
vertrekken we voor een 1.15 uur durende vlucht over de imponerende
jungle van Suriname. |
Het vertrek van onze binnenlandse vlucht/ Paramaribo is een
uitgerekte stad
De Kabalebo rivier/De Kabalebo rivier en onze landingsplaats
rechtsboven |
De kabalebo lodge is prachtig, en een prestatie om dit in deze omgeving
op te bouwen. Alles is mooi afgewerkt en er is zelfs airco aanwezig. We
krijgen een welkomstdrankje gevolgd door de lunch. Tussenin instaleren
we ons in onze kamers.
De hengels worden gemonteerd na wat aanwijzingen van onze gids en
uiteindelijk kunnen we beginnen aan het doel van deze reis: het vissen. |
Kabalebo Ressort |
Gemakshalve gaat het vervolg van dit verslag
uitsluitend over het vissen zelf, wat uiteindelijk het hoofddoel is.
Over de dagelijkse noodzakelijke dingen als eten, drinken, en
accommodatie in Kabalebo nog dit:
Alles was uiterst verzorgt en proper. Drank was meer dan voldoende
aanwezig en werd naar onze behoefte aangepast. Culinair mag je geen
hoogstandjes verwachten, maar voor een accommodatie in dit alleen per
vliegtuig te bereiken gebied is alles meer dan redelijk en ruim
voldoende. Bijna dagelijks wordt alles vers aangevlogen uit Paramaribo. Pas wel op met de extreem hete pepers.
De kamers waren ruim en werden
dagelijks ververst. Water was altijd aanwezig, en airco op aanvraag.
In de piet lodge (lodge2) was er geen airco, maar hier is de omgeving
dan weer een extra plus punt. |
Onze prauwen en de rivier met zijn oeverbegroeiing |
Om 14 uur gaan we de rivier op in prauwen voorzien van een
buitenboordmotor. Er zijn steeds drie begeleiders mee, Jerry onze visgids, een
uitkijk voorop op de punt van de boot die de vaarroute aangeeft, en iemand voor
de besturing en de bediening van de buitenboordmotor. De prauwen
zelf zijn erg ruim en voorzien van klapstoeltjes. Aas, drank en wat fruit gaan
mee in een koelbox. Ook aan de veiligheid is aandacht besteed en voor iedereen
is er een zwemvest. Alles laat dan ook een professionele indruk na. De
visplaatsen zelf zijn diepere delen in de rivier, putten genaamd. Het principe
is dat we enkele putten afvissen waarna deze
gedurende enkele weken met rust gelaten worden om de vis de nodige
recuperatietijd tijd te geven.
De eerste put die we aandoen is op het uiterste punt stroomopwaarts van die dag. De boot wordt tegen de oever aangelegd en losjes op zijn plaats gehouden door
de begeleiders. de diepte is hier ongeveer 3 meter en de bodem bestaat uit
rotsen en rottende bladeren. Een typische schuil en rustplaats voor Anjoumara.
We werpen tegen de rand van de stroomnaad aan met een simpele bodemmontage
met schuiflood en een stalen onderlijn van 50kg voorzien van een haak maat 6 tot
9 en als aas een stukje vis. Na de worp wordt de lijn meter per meter terug
binnen gesleept en daarna terug uitgeworpen. Spoedig krijgen we de eerste
aanbeten van Anjoumara. Je voelt tijdens het indraaien een ruk van de aanval op
het aas, en je heeft dan zo vlug mogelijk lijn gedurende enkele seconden.
Loopt de vis goed door dan laat je de lijn straklopen, of draai je die zelf
strak, en van zodra je de vis voelt, sla je krachtig aan. Dit alles als je de
kans krijgt, en je hengel niet eerder bij de aanbeet bijna uit je handen gerukt
wordt, waarbij dan van aanslaan bijna geen sprake meer is. Is de vis
eenmaal aangeslagen dan ontpopt zich een krachtexplosie die het uiterste van
materiaal en visser vraagt. Is het een Anjoumara, dan merk je dat tijdens de
dril aan het naar het oppervlak komen van de lijn waarna gewoonlijk een
acrobatische luchtsprong volgt. Verder is het een kwestie van de lijn strakhouden en binnendraaien, waarbij je de vis zo weinig mogelijk speelruimte
geeft. Stel je de slip te ruim af, dan laat je de Anjoumara de kans om rotsen
of takken op te zoeken en ben je hem gegarandeerd kwijt.
Helmut vangt de eerste vis, een exemplaar van 4.5 kg. Het is blijkbaar Helmuts
dag want hij vangt die namiddag reeds zijn eerste Sorubin, een prachtig
getekende katvis van 3 kg, gevolgd door een kleine Red Tail van 5kg en
een piranja. Helmut is daarmee de eerste die de vier vooropgestelde soorten
vangt. Zelf vang ik die dag slechts 1 Anjoumara en 1 piranja. Ik breek nog wel
op een fikse aanbeet van een grotere vis zonder enige duidelijke reden.
We vissen tot 17 uur, slechts 3 uur, een vrij korte visserij, maar de
gids wil steeds voor donker terug zijn wegens het gevaarlijk varen bij donker.
Het totaal resultaat van die namiddag:
Helmut: 4 Anjoumara waarvan de grootste 4.5kg - 1 Sorubin 3kg - 1 Red Tail 5kg - 1 piranja.
Mathieu: 5 Anjoumara van 2 tot 4.5kg
Frans: 1 Anjoumara 4kg - 1 piranja
Gerry: 1 Anjoumara van 10kg - 1 Sorubin 3kg |
Helmut met Anjoumara, Sorubin en Red Tail
Mijn eerste zwarte Piranja/Mathieu met een Anjoumara van 4.5 kg |
Dag 3
Gerry stelt voor om vandaag in een kreek te vissen. Dit is een stuk zijrivier
dat iets hoger gelegen is dan de rivier zelf en normaal in verbinding staat met
de hoofdrivier, maar door de dalende waterstand afgesloten is. De daar
aanwezige vissen zijn dus tot het volgende regenseizoen geïsoleerd. We varen
eerst 30 minuten stroomafwaarts om daarna te voet door het oerwoud te trekken. De
afstand die we te voet moeten afleggen is slechts drie kilometer, maar aan een
vrij hoog tempo doen we er toch maar eventjes 1.45 uur over. En dit over een
reeds gekapt pad en met de hulp van de twee Surinaamse gidsen die zo behulpzaam
zijn om onze toch zware vistassen te dragen. Er lopen twee gidsen voorop en Gerry achteraan en toch presteren we het om meermaals elkaar uit het oog te
verliezen en de richting te verliezen om daarna door roepen en kijken naar
gekapte merktekens weer bij elkaar te geraken. Het heeft goed aan hoe
gevaarlijk het is om zich hier zonder gids ook maar 100 meter in het oerwoud te
wagen.
De kreek zelf is vrij ondiep tot max ongeveer 3 meter. We krijgen elk een
begeleider die een toegang tot het water zoekt of kapt, de stekken aanduid en
instaat voor het landen van de vis. Helmut en Mathieu zullen alleen met
kunstaas vissen, terwijl ikzelf twee hengels meesleur waarvan een om met
poppers te vissen, en een uitgerust met een dobbermontage van 50gram. We
vissen elk apart en schuiven na iedere stek over elkaar heen. Mijn visstekken
zijn hoofdzakelijk plaatsen met een flinke begroeiing. Slechts tweemaal is er
ruimte om met kunstaas te werpen. Dit waarschijnlijk omdat helmut en Mathieu op
die open plaatsen aangewezen zijn en ik over een dobber beschik. De stekken die
ik aandoe zijn zoals ik reeds schreef, flink begroeid en meestal vlak tegen de
oever aan. Ik moet mijn dobber vaak in slechts 1m² open water neerlaten. Van
drillen is in die omstandigheden geen sprake, en de slip wordt dan ook in
bijna uiterste positie vastgezet. Na innemen van een stevige positie op de
oever laat ik het aas tussen de begroeiing zakken en geef het daarna met
pompende bewegingen wat actie. Als er een Anjoumara verscholen zit, laat de
aanbeet nooit lang op zich wachten. De dobber schiet onder het obstakel weg en
de slechts één meter loshangende lijn spant zich met een klap. Van aanslaan of
drillen is geen sprake. Houden en maken dat je zelf niet in het water getrokken
wordt is de enige mogelijkheid. Als de vis uiteindelijk iets uitgeraasd is en
aan het oppervlak komt tracht de begeleider dan om tussen het opspattende
water de omhoog springende en rukkende vis in de bektang te krijgen. Twee
maal namen de gidsen hierbij een ongewenste duik in het water. |
De kreek en de weg er naar toe |
Als we die
middag het uiterste punt bereiken blijkt dat helmut en ik het best gevangen
hebben. Na een korte lunch besluit Helmut het met een SPRO plug nog even stroomopwaarts
te proberen. Het is een goede keuze, want even later vangt hij daar
nog enkele mooie exemplaren. Ondertussen vang ik op de picknickplaats met een popper twee kleinere exemplaren. Het mooiste hierbij is dat je op deze ondiepe
plaats de Anjoumara vanachter een steen ziet opduiken en na een razendsnelle
sprint de plug ziet nemen. Als je de vis mist, of hij mist de plug, dan valt
hij meestal nog verschillende malen de plug aan.
Als Mathieu nu ook met een SPRO plug vist weet hij ook enkele mooie exemplaren te
verschalken. Maar we moeten terug, onderweg nog enkele plaatsen afvissend.
Maar de vangsten zijn nu wel geringer. Het is drie uur in de namiddag als we de
terugweg aanvatten waarbij we onderweg nog een schildpad tegenkomen. We
zijn die dag voor schemertijd reeds in de lodge en maar wat blij dat we na die
toch wel vermoeiende tocht een frisse douche kunnen nemen en een koel biertje
drinken.
Het resultaat van die dag:
Helmut: 13 stuks waarvan de meeste rond de 3-4 kg met een grotere vis van 7kg.
Mathieu: 6 stuks, grootste 4kg
Ikzelf: 14 stuks waarvan 12 met de dobber en twee met de popper. Mijn vissen
waren echter aan de kleinere kant, zo rond de 3 tot max 4kg. Waarschijnlijk
haakte ik wel grotere maar die waren op de vrij korte aanslag nooit te houden en
wisten zich steeds los te rukken. |
De vangst van een Anjoumara, vechtend tot het einde.
Helmut met enkele Anjoumaras en het gevaarlijk gebit
Het zijn niet allemaal grote vissen, hier een kleintje
Enkele van mijn mooiere vissen die dag.
Zo ziet een plug er uit na enkele Anjoumaras. |
Dag 3
Om 8 uur vertrekken we met de boot naar lodge 2 (de piet lodge). Alle
materiaal en eten wordt in de boot gestapeld en er gaat een extra kokkin mee om
de maaltijden te bereiden. De boottocht gaat stroomopwaarts en duurt ongeveer
3.5 uur. Onderweg zien we hier en daar vogels, waaronder een roofvogel die
wegvliegt met een leguaan in de bek. Verder ijsvogels, oeverzwaluwen, reigers, ara's, en enkele meer speciale soorten waarvan ik de namen niet meer weet,
hoewel Jerry die steeds vermelde. Verder zien we nog leguanen en een Capibara.
Het grootste knaagdier ter wereld. Spijtig genoeg lukt het niet om foto's te
nemen, de dieren zijn te vlug in het bos verdwenen. De prachtige lodge ligt
pal aan de oever, vlak voor een kleine stroomversnelling. Een idealere
uitvalbasis voor de volgende twee dagen. |
De luxe van de Piet lodge |
|
Om 13.30 uur starten we met
vissen een eind stroomopwaarts. In de eerste put vangt Mathieu een Anjoumara
van 9kg en eentje van 2kg. Zelf mis ik er een flink grote vis door
lijnbreuk. We zakken een eind af en parkeren ons op een rotsplateau, van
hieraf vissen we in de stroomnaad en langs de boomrand aan de overzijde. We
vangen allen enkele Piranja's tot Mathieu plots verrast wordt door een kanjer
van een aanbeet. Met veel moeite weet Mathieu na een tijdje waarin de vis de
baas was toch de overhand te krijgen en landt hij een prachtige Red Tail. De
vis weegt 13.350 gram. |
De dril, na het eerste schokeffect.
Daar komt hij dan/De landing/Het onthaken
Een vangst om trots op te zijn. |
|
Een tijd later krijg ik beet en laat de vis iets langer
dan normaal draad nemen. Als ik aansla zie ik ook helmut aanslaan. Hoewel de
vis niet echt groot lijkt krijg ik hem geen meter nader. Ook helmut heeft het
zelfde probleem. Uiteindelijk komen we tot de vaststelling dat het dezelfde vis
moet zijn, die onder een tak doorgezwommen is na het nemen van mijn aas
en iets verder ook Helmuts aas meenam. We stappen samen in de boot en peddelen
naar de plaats waar de vis vastzit. Als ik lijn begin te geven kan helmut de
vis binnenhalen. De tijger Sorubin blijkt mooi gehaakt te zijn met beide haken voorin de lip. Toch wel een unieke ervaring. |
De Sorubin van Helmut en ik samen/Anjoumara van Helmut |
Dezelfde dag vang ik nog de vooropgestelde Red Tail, een kleintje van 5-6 kg en verder nog twee Sorubins. Voor mij kan deze
trip niet meer stuk met drie nieuwe soorten. Wat mij echter die dag wel
verwonderd zijn de drie lijnbreuken op terug zware vissen. Wat de lijnbreuken
betreft (die nog meermaals zouden voorkomen op deze trip), is
achteraf gebleken dat het steeds dezelfde lijn betrof, een lijn die ik slechts
één vistrip gebruikte op brakwater en deze daarna draaide zodat ik met het niet
gebruikte stuk viste. Toch moet het zoute water op de een of andere manier
invloed uitgeoefend hebben op de breeksterkte van de gevlochten draad. In de
toekomst neem ik dus alleen nog nieuwe draad mee bij iedere nieuwe visvakantie.
Tegen de avond zakken we de rivier af en vissen nog even in een veelbelovende
grote put. Echter zonder resultaat buiten terug een lijnbreuk op anjoumara.
Het totaal resultaat van deze dag is:
Mathieu: 2 Anjoumaras, 9kg en 2kg. 1 Red Tail van 13350 gram.
Helmut: Helmut een Sorubin samen met mij, 1 grote piranha en 1 Anjoumara
van 7kg
Ikzelf: 3 Sorubins, grootste 4-5kg - 1 red tail 5-6 kg. + 4keer gebroken.
|
Enkele andere vissen, Sorubin en Red Tail
Ook Piranha's waren er te vangen/Het gebit van deze vis is als een scheermes. |
Dag 4
Voor het ontbijt vissen we die morgen gedurende 30 minuten pal voor de lodge met
een lichte spinhengel en kunstaas. Elk weten we 1 kleinere piranja te vangen.
Achter het ontbijt varen we terug naar de put waar we de vorige dag
stopten met vissen. Misschien gaat het hier s'morgens beter ? Het begint
veelbelovend als ik kort na elkaar twee Anjoumaras weet te vangen van
respectievelijk 4 en 3.5 kg. Helmut overtreft dit met eentje van 7kg en eentje
van 4kg. Maar dan is het afgelopen en ondanks onze inzet krijgen we geen beet
meer. We besluiten na een tijd dan ook om verder te varen naar de put met
het steen plateau waar Mathieu de Red Tail wist te vangen. We proberen
het opnieuw passief met schuiflood op de bodem om vastraken te
vermijden aan de onderwater liggende bomen waar we tegenaan vissen. Kort na
elkaar vang ik twee red Tails waarvan er eentje zich vastzet, maar die
we, door er met de boot naar toe te varen los weten te krijgen. De grootste
was 7.6 kg. |
Vissen met de lichte spinhengel in de stroomnaden op Piranha
Anjoumara |
|
Buiten enkele piranha's die Helmut en mathieu weten te vangen, is het
wachten tot kort na de middag voor de volgende kapitale run. Deze maal weet ik
hem wel te landen, een Red Tail van 12.5 kg. Daarmee blijf ik juist onder die
van Mathieu, maar ik ben best tevreden. De dril ging een stuk vlotter en nu
kwam ik nooit in de problemen. Het lukte me zelfs om de vis in open water uit
te drillen. |
Mijn grootste vis |
Als Mathieu daarna op mijn plaats vist
weet ook hij nog 1 Sorubin (4.5kg) en een Anjoumara (3kg) te vangen.
Uiteindelijke vindt Jerry dat we deze put genoeg bevist hebben en zakt hij
terug af naar de put van vanmorgen. Blijkbaar gelooft hij rotsvast in de
aanwezigheid van grote vis daar. Het start er terug goed als ik onmiddellijk
een Anjoumara van 8.6 kg weet te landen gevolgd door een Sorubin van 2kg die
flink toegetakeld was door een aanval van een Anjoumara. Helmut weet er ook nog
een kleine Anjoumara te vangen van 2kg voor onze gids het weer voor gezien houd
en afzakt naar een kleinere put. Het is er vrij ondiep en buiten enkele Piranja's komt er verder niets meer aan boord. Als we terug verkassen
zijn we plots verrast de lodge terug te zien. Het betekend ook het einde van
deze visdag en het is pas 16 uur. Veel te vroeg naar onze mening, maar we
kunnen er blijkbaar weinig aan veranderen want onze bootsmannen vertrekken met
de boot op zoek naar leguanen en hun nesten. Resultaat twee levende
leguanen en een honderd eieren.
Ons resultaat van deze dag
Helmut: 3 Anjoumaras, grootste 7kg + Piranja's
Mathieu: 1 Anjoumara 3kg - 1 Sorubin 4.5 kg + Piranha's
ikzelf: Red tails 3 stuks, grootste 12.5 kg - Anjoumara 3 stuks grootste 8.6kg
- 1 Sorubin 2kg.
|
Helmut/Onze gids Jerry |
