Deel 1   
Klik op de foto voor een vergroting

Het idee voor een vistrip naar dit prachtige en vriendelijke land kreeg ik bij een ontmoeting met de heer Pieters, een Belg die er een hotel uitbaat. Aan de basis lagen zeker de aantrekkelijke prijs, de taal in het land (Frans), het klimaat, de weinige toeristen, en de vismogelijkheden. Ondertussen zijn we reeds zes Senegal vistrips verder. Samen met mijn vriend Helmut, die er meestal bij was, een enkele keer met mijn  broer of met mijn zoon Bart. De reservatie en het boeken van de vlucht deed ik de eerste jaren zelf. De laatste 2 jaar boekte ik echter via een reisbureau omdat dit toen voordeliger, uitkwam. Voor verdere informatie zie info algemeen.
Het is niet de bedoeling u hier van iedere dag een verslag te geven, maar genoeg info te verstrekken om u een idee te geven van onze ervaringen, waar u in de toekomst zelf u voordeel kunt mee doen mocht u ooit in Toubacouta stranden.

  
 Dakar                                                                      Toubacouta

Na een vlucht van ongeveer 6 uur vanuit Zaventem of Parijs land je veilig in Dakar, hoofdstad van Senegal, een havenstad aan de Atlantische oceaan en bij ons gekend door de rally Parijs-Dakar. Na aankomst kunt u al of niet een nacht of zelfs een dag in Dakar blijven. Indien u ook een Big-game trip plande is dit de gemakkelijkste manier. Omdat Helmut het fenomeen zeeziekte aan de lijve ondervindt deed ik dit slechts 3 maal.
Daarna volgt een zuidwaartse trip naar de brousse van circa 250 km of 5 uur doorheen een bijzonder mooi Senegalees landschap met de typische baobab bomen en de ontelbare termietenheuvels, afgewisseld met de drukte van Senegalese dorpen.

Op het einde van de rit kun je met een genoeglijke zucht het brousse stof afspoelen onder de douches van hotel "Les Palétuviers" in Toubacouta, een dorp in het land van Fatek. Dit comfortabele in Senegalese stijl opgetrokken hotel ligt midden in wat de Senegalezen de brousse noemen, maar wat voor mij het enige echte Senegal is.

 
Het hotel: vissteiger/kamers/binnenplaats/bar/zwembad

Het hotel ligt aan de oever van het  uitgestrekte deltagebied van de Saloum of de "regenrivier". De watermassa in de delta wordt hoofdzakelijk geregeld door de getijdenwerking van de Atlantische Oceaan, en hiervan is het leven en het vissen in dit gebied dan ook sterk afhankelijk. De Sine Saloum delta is een geheel van eilanden, gescheiden door meanderende stroomgeulen, met een diepte die varieert van 50cm tot -27 meter afhankelijk van het getij, omgeven door mysterieuze mangrove bossen. Het zijn juist die mangroven die zorgen voor het rijke visbestand. Tientallen verschillende vissoorten komen tussen de beschermende wortels paaien, gevolgd door de roofvissen die op het uitkomende en jonge visbroed komen jagen. Om een idee te vormen van hoe visrijk dit gebied is, volstaat het te weten dat de inheemse bevolking nagenoeg uitsluitend leeft van de visvangst en een vrij klein deel van het toerisme. Ze vissen hoofdzakelijk met netten in familie of dorpsverband, of individueel met om een plankje gewikkelde visdraad, als aas  vis of garnaal, dat ze ofwel continu in beweging houden, of stilliggend op de bodem vissen,  waarbij ze het uiteinde van de vislijn tussen hun tenen wikkelen als beetregistratie als ze slapend vissen. Wat hun bij een extra zware aanbeet soms hun teen kost.
Bij onze verschillende vistrips maakten we zoals steeds vaak kennis met Belgische en Nederlandse vissers, die met dromen over kapitale vangsten naar Senegal gelokt werden. Soms op doorreis met een korte stop aan de Saloum om die ene wonderbaarlijke visvangst van hun leven mee te maken. Materiaal en uitrusting waren vaak ontoereikend. Sommigen hadden zelfs nog nooit een vis van enkele kilo gevangen,  maar allen komen er met veel goede moed. Zelden zagen we ze terug om over hun vangsten te praten. Zoals bij iedere vistrip is een goede voorbereiding en de nodige basiskennis vaak onontbeerlijk, en zelfs dan volgt er vaak een teleurstelling als de vangsten tegen slaan. Hoewel dat in Senegal minder voorkomt, zeker als men er meerdere dagen vist, vangen ook wij sommige dagen geen enkele vis van formaat. U moet steeds voor ogen houden dat zoals overal, er meer kleine dan grote vissen rondzwemmen, en dat ook hier een tikkeltje geluk noodzakelijk is. Maar of u nu veel of weinig vangt, tracht er zoals wij ten volle van te genieten, en zelfs een visje van amper 1 kg heeft in de Sine Saloum sport voor een karper van 5kg hier in onze gewesten.

   
We vangen tientallen verschillende soorten, velen waar we niet eens de naam van weten, ook al omdat we
geen zeevissers zijn.

Visdagboek van enkele stekken:
Een visdag start met het ontbijt dat we na afspraak met het hotel als eersten omstreeks 7-7.30 uur kunnen nuttigen. De boot komt om 8 uur aanleggen aan de vissteiger van het hotel. Eventueel middagmaal en materiaal inladen, en weg zijn we. De visplaats moet u bereiken voor het wisselen van de getijden, dus hou hier rekening mee.  Indien u van plan bent om naar een afgelegen plaats zoals point jacson  te gaan moet u zeker reeds om 7 uur vertrekken. Dan vraagt u in het hotel om een ontbijt klaar te zetten. Wij vissen dan gewoonlijk non stop tot omstreeks 18.30 uur.  Hou er rekening mee dat het om omstreeks 19 uur nacht wordt, en dit in enkele minuten. Dan vraagt het terugkeren de nodige voorzichtigheid van de schipper, en wordt de snelheid gereduceerd, zodat u dan soms vrij lang op weg bent. Neem voor de terugweg zeker warme kleding mee, soms wordt het vrij koud.
Het avondmaal nuttigen we om 20.30 uur, waarna er gewoonlijk nog wat ontspanning volgt onder de vorm van folkloristische dansen, vechtsport (lutte), of gewoon in de bar napraten.
 

Een normale dag Ile paradise 

We zijn zopas aangekomen bij Ile paradise, iets voor afgaand getij. De prauw is zo verankerd dat we op de aflopende helling naar de diepte toe kunnen vissen. De bodem hier bestaat hoofdzakelijk uit zand met hier en daar rotsen. Helmut en ik leggen elk 2 karperhengels uit, vissend op de bodem met nylon onderlijn. 1 hengel in de steun, beaast met een stuk vis, de ander in de hand, beaast met een grote garnaal. Beide lijnen worden met de stroom ingeworpen, en de lijnen strak gespannen. Weldra volgt de eerste beet. Dat gaat gewoonlijk als volgt: een of meerdere korte tikjes op de top, waarna de top, vaak met een felle ruk 90% uitslaat. We landen verschillende vissen en vissoorten, maar geen enkele vis weegt meer dan 1kg. Na een uurtje vissen valt de stroom weg, tijd om te verkassen naar de overkant van de onderwaterput. Terug ankeren. We vissen nu wel, maar door de getijdenwerking krijgen we de lijnen niet strak, dus met één hengel verder vissen tot er wat stroming komt. De vissen willen echter niet meer. Met de dieptemeter naar een andere plaats gezocht.  Een grillige rotsbodem ziet er veelbelovend uit. Pas ingeworpen krijgen we de eerste beten, het blijken katvissen te zijn. Soms komen ze hier massaal voor in een gewicht tot 1.5kg. Het zijn echte veelvraten, en laten andere vissen vaak geen kans. Na tientallen aanbeten houden we het voor gezien en verkassen nogmaals. Op goed geluk werpen we uit. De eerste aanbeten die we krijgen resulteren in gebroken lijnen, alhoewel het geen echt grote vissen waren. De nylon onderlijn vervangen door staaldraad, en jawel de eerste vis is een carp rouge. Met hun tanden kunnen ze in geen tijd de lijn stukbijten.  Maar na enkele vissen valt het ook hier stil. Ondertussen is de stroming volledig stilgevallen. We verkassen in de volgende uren nog verschillende malen, met wisselend resultaat, maar nooit echt mooie vissen. Ondertussen is het reeds ver in de namiddag, en begint de volgende getijdenwerking. Bij de zandbanken zien we kolken ontstaan door de stroming. De plaats voor Ombrines. Ik vang er enkele kleintjes, dan krijgt de bijlegger een klap, in een seconde tijd staat de hengel tot in het handvat gebogen, de slip giert het uit. De volgende seconde ligt de hengel in mijn handen en zet ik de haak. 

10 minuten later gaft onze schipper een mooie ombrine, we schatten hem over de 5 kg. Enkele minuten later krijgt Helmut een identieke beet, helaas is de vis ditmaal de winnaar. Het volgende uur vangen we nog verschillende vissen, ongelukkig genoeg alleen kleintjes. de stroming valt stil, en we besluiten terug te varen, het is 19 uur.  

  ,
Ombrine                                                       Serpent de mere                                                  carpe rouge

Grand fosse

De grand fosse is een grote put van enkele km juist voor de monding van de zee. Er zijn plaatsen met gaten tot 26m diepte. Ergens middenin staat een flink hoge rots. Eenmaal kregen we die op de dieptemeter te zien, omgeven door reuzenvissen. De rots is echter zo smal dat we wel weten waar ze ongeveer staat, maar we ze nooit meer terugvonden. Verder is de bodem vrij rotsachtig en grillig. Op sommige plaatsen zijn er zandbanken en hier is vissen vrij zinloos. Mijn eerste kennismaking met de mysterieuze vissen op grand foss was desastreus voor mijn hengel. Een meervalhengel was als  bijlegger beaast met een flink stuk vis, rechtopstaand geplaatst in een gat dat in de voorste zitbanken was gemaakt, en dienst doet als primitieve hengelsteun. 
Ondertussen vangen we met de karperhengel katvis tot 1.5kg, kapitein en ombrines van klein formaat  0.5kg. 
Plots gierde de slip van de bijlegger en plooide hij  tot in het handvat. Voor ik de kans zag de hengel uit het gat te nemen, brak deze juist boven het handvat in stukken. Nog een korte ruk, en weg was de vis. Op de spoel ontbrak zeker 50 meter draad. Onze volgende kennismaking met een reuze vis gebeurde een van de volgende dagen. Voor alle zekerheid visten we nu nog enkel met de zeehengels op die plaats. Helmut kreeg een beet en haakte de vis, die er onmiddellijk vandoor ging. De spoel begon verontrustend leeg te komen, zodat we besloten met de boot te volgen. De dril speelde zich steeds om en bij de bodem af, zonder dat de vis zich ook maar eens vast zette. Het was dus zeker geen grote rog. Hij kan steeds enkele meter draad binnenpompen, om er onmiddellijk daarop terug 10 meter te moeten toegeven. 
Dit gedurende zo'n 1.30 uur. Dan vraagt Helmut of ik wil overnemen. Iets tegen mijn goesting stemde ik na enkele tijd toe. Tot mijn verwondering kan ik de vis vrij gemakkelijk naar boven krijgen. Te eenvoudig blijkt, want de volgende seconde valt de lijn slap zonder merkbare reden. Bij controle van de lijn blijkt deze volledig uitgerafeld te zijn. Waarschijnlijk schuurde ze gedurende de dril teveel tegen de onder en zijkant van de boot ? Wie zal het ooit weten. Wel wist ik dat we dit in de toekomst moesten vermijden door bij grote vis op de top van de boot plaats te nemen, zodat de lijn nooit meer onder de boot zou komen.
Maar met de speciale top van een pirogue is ook dat niet zo evident. 

            Een rog met licht materiaal is altijd de moeite waard

                 Dagvangst van pijlstaartroggen. 

Maar op de Grand Fosse kan het ook normaal.  Het is de ideale plaats voor het vangen van roggen tot +15kg maar ook veel grotere, en enkele stuks per dag is zeker geen uitzondering, met kans op nog grotere vissen. Aan een karperhengel gaat het als volgt: de aanbeet,enkele korte tikjes en daarna het uitbuigen van de hengel waarbij men de haak zet. De rog neemt vervolgens een tiental meter draad, waarna hij of zij zich steevast in het zand begraaft. Met de nodige druk en pompen komt de vis zo nu en dan van de grond om zich enkele meter verder terug in te graven. Dat spelletje duurt soms 30 tot 60 minuten, afhankelijk van vis en visser, tot de vis het uiteindelijk opgeeft en langzaam maar zeker, meter per meter binnenkomt. Wanneer de vis dan aan het oppervlak komt en in de boot getakeld wordt is de voldoening niet te beschrijven. Met zware zeehengels en dito materiaal is het vaak mogelijk de vis bij aanslag enkele meter boven de grond te takelen. Daarna is het alleen nog een kwestie van niet toe te geven. De dril (ik noem het takelen) is dan vaak in 5 minuten afgelopen.