<
 
Home   Email  

 

Home
Checklist materiaal
visreizen-Amerika
Andaman-India
Angola-2023
Costa Rica
Egypte
Florida
Frankrijk-1
Gabon
Gambia 2015
Gambia 2019
Ierland
Ijsland
Kenia
Madagascar 2011
Madagaskar 2012
Madagaskar 2013
Madagaskar 2015
Oostenrijk
Portugal
Roemenie
Roemenie 2018
Senegal divers
Senegal 2005
Senegal 2006
Senegal 2010
Spanje-2014
Spanje-2010
Sri Lanka
Suriname 2005
Suriname 2006
Thailand 2008
Thailand 2009
Zimbabwe
Zweden
Nederland-Uitheester

 

 

Visreis - Madagascar/Ile de Sakatia
 

  Deel 1 Deel 2 extra

 DEEL2
 
 
Klik op de foto voor een vergroting

Dag 3:
Ook vandaag gaf de Bonito forfait in zoverre zelfs dat hij nergens te bespeuren viel.
Uiteindelijk wisten we toch een kleine school Ship jacks te vinden. Deze kleine tonijntjes zijn echter een stuk moeilijker te vangen dan Bonitos en het vroeg dan ook wat tijd voor we er 3 stuks in onze aasemmer hadden liggen.
De schipper had echter enkele vissen van gisteren gehouden waardoor we toch over iets meer aas beschikten. Hoewel niet ideaal moesten we het hiermee bij gebrek aan Bonitos maar mee doen.
Terug naar een andere plaats dan maar weer die we door onze zoektocht naar Bonitos reeds een flink stuk genaderd waren maar die toch een flink stuk verder lag dan waar we tot nu toe visten.
De plaats was duidelijk herkenbaar aan twee eilandjes die in de verte zichtbaar waren.
Ook nu weer visten we op de bodem met stukken aasvis.
Hoofdzakelijk zaten er hier poison poulet en kapiteins.
De eerste nemen het aas steeds vrij agressief en vechten met korte harde pompende bewegingen tot aan het oppervlak.
De kapiteins daarentegen hadden wat problemen met hun smalle bek in verhouding tot hun grote. Het was dan ook iets moeilijker om iedere aanbeet te verzilveren.
In totaal wisten we die dag het volgende te vangen ;
10 poison poulet - 6 kapiteins - 1 carange - 1 dorade - 1 carpe jaune - 2 carpe rouge


Poison poulet (jobfish)  en soort carpe rouge
 
Kapitein

Een deel van de vangst die voor consumptie meegenomen werd.

Dag 4:
We besloten vandaag naar dezelfde plaats te gaan waar we gisteren stopten met vissen. Ook wilden we geen risico lopen om deze maal geen aasvis genoeg te hebben en daarom besloten we om 6 uur te vertrekken. 
Rond 6.15 uur, iets later dan voorzien vertrokken we, maar dat was toch ruim 1 uur vroeger dan anders.
De Bonitos bleken deze maal wel aanwezig en bereid onze gesleepte pluimpjes te nemen.
In geen tijd hadden we 9 stuks en ik zelf een Coryfin die het kleine kunstaasje in het voorbijzwemmen niet kon weerstaan.
Het was geen echt grote vis maar het is en blijft een van die vissen die aan licht materiaal echt voor spektakel zorgen door voordurend uit het water te springen.

Verder verliep deze dag zowat als de dag ervoor met 10 poison poulets als gros van de vangst.
In totaal wisten we die dag 38 vissen te vangen zonder de bonitos mee te rekenen verdeeld over volgende soorten ;
Poison poulet - kapitein - carengue - Sariole (soort carengeue) - carpe rouge - merou tigre - margerite

 
1: sariole   2: Merou tigre
 

Dag 5:
Over deze dag waren we niet echt tevreden. De reden hiervoor was dat ondanks dat we ook deze maal om 6 uur vertrokken, de schipper pertinent weigerde naar de zelfde plaats te varen als gisteren.
Deze plaats was immers zo'n 2 uur varen en juist daarvoor vertrokken we vroeger.
Nu bleven we echter steeds in een actieradius kortbij het eiland vissen.
Na veel aandringen kregen we te horen dat we de afgelopen dagen teveel benzine verbruikt hadden en Mathieu en hun baas samen hadden bevolen vandaag dichtbij te blijven om te besparen.
Hier konden we op het water weinig aan veranderen of we moesten volledig terugvaren maar dat zou ons toch bijna de hele dag kosten.
Ondertussen verstreek de ochtend zonder noemenswaardige aanbeten en gefrustreerd besloten we dan maar te trollen.
Hoewel dit ook weer meer benzine koste kon men dit niet weigeren anders was dit niet volgens ons contract en zou ik eventueel kunnen weigeren om die dag te betalen.
Trollend met verschillende lures wisten we uiteindelijk weer op de Ilander lures enkele aanbeten te krijgen. Wat duidelijk bewijst dat de Ilander lures uiterst doeltreffend zijn.
Hoewel niet echt groot waren het toch 3 prachtige vissen:
1 Tassar (makreel) - 1 Baracuda - 1 Coryfin
Tussendoor visten we ook nog op de bodem.
Het totaal van die dag was 15 vissen waaronder een Merou tigre - 3 carpe rouges dracula/bloed  (een nieuwe soort) 
Het spreekt vanzelf dat er die avond flink wat uitgelegd werd nadat we ons ongenoegen hadden laten blijken.
Maar we wilden niet echt tegendraads zijn en namen dan ook voor de schijn genoegen met de verontschuldigingen.
Ook wilden we morgen verder gaan vissen naar een plaats op 3 uur varen.
Volgens onze bemanning was er daar steeds massaal vis aanwezig rond deze tijd van het jaar.
De naam van die plaats is: Bank de Castor en is een rif gelegen midden op zee en omringt door diep water.
Hiervoor geld echter een meerprijs aan benzine van 150€. Maar we bedongen een compensatie voor de huidige verloren dag en kwamen zo op ongeveer de normale prijs.
ps. De franse groep vissers was de eerste dag naar die plaats geweest en had slechts een zeer minieme vangst gemaakt, dus het is en blijft steeds een risico, maar dat zouden we de volgende dag wel zien.


Tassart/Dracula carp

Kleine Baracuda en onze boot van de  3 laatste dagen

Dag 6:
Banc De Castor. 
Het is onze laatste dag vissen en de verwachtingen liggen hoog.
Om 5 uur zijn we reeds klaar om te vertrekken, maar onze nieuwe iets grotere boot is wat in vertraging en het is uiteindelijk 5.30 uur als we afmeren.
De zee is vandaag vrij rustig en er staat deze morgen weinig wind waardoor de boot vrij goed opschiet en we reeds na 2.5 uur bijna terplaatse zijn en we uitkijken naar Bonitos.
Hier zie je echter weinig Bonitos jagen en moet er op goed geluk getrold worden. Ondertussen is de wind komen opzetten en zijn de golven beduidend groter wat niet echt ideaal is voor Bonitos.
Toch weten we er in een uurtje een tiental kleintjes te vangen.
Opvallend is dat bij het binnenhalen van een Bonito het bij mij tweemaal gebeurde dat een haai de gehaakte vis achtervolgde tot bij de boot. Geen al te grote weliswaar, maar toch ruim 1.4 meter.
De Schipper probeerde trouwens onmiddellijk na de vangst van enkele vissen een lijn uit te leggen met een levende Bonito om te kijken of er geen Dog Thoot Tuna in de buurt jaagde maar telkens resulteerde dat in een door haaien doorgebeten vis of werd de lijn doorgebeten.
Op mijn vraag of het niet beter was een stalen onderlijn te monteren kreeg ik het antwoord dat de kans op tonijn of marlijn dan wel bijna nihil werd en we waren hier toch in de eerste plaats voor deze vissoorten.
Dus vertrokken we maar naar een andere stek in de hoop op minder haaien.
Je kan hier trouwens midden op zee vaak de bodem zien tijdens het varen. Vissen deden we echter weer op een diepte tussen de 60 en 80 meter.
Het bodemvissen deden we nu met grote stukken tonijn of met de koppen waaraan nog een flink stuk vislijf aan hing.
De eerste beet was een Merou van +30kg.
De beet kwam op een lijn beaast met een kop. Dit ging als volgt.
Enkele korte rukken aan de hengeltop en daarna zelfs een constant trekken net of je aan de bodem vastzit. Sla je aan dan voel je meestal niets. Laat je het aas daarna terug naar de bodem dan volgde meestal terug hetzelfde scenario.
Ik ondervond die dag dat je bij een aanbeet met een kop of groot stuk vis bij de aanbeet gewoon wat lijn moet toegeven, enkele meters is vaak voldoende. Daarna wacht je zowat een halve minuut (als de vis daarvoor niet anders beslist) en draai je de lijn terug strak. Meestal voel je de Merou dan weer rukken en nu sla je aan.
In de tijd dat de lijn los ligt heeft de merou het aas naar binnen gewerkt en haak je hem nu wel.
Of het steeds zo is weet ik niet, maar ik wist op deze manier wel 3 stuks van +-30 kg te vangen. Ik veronderstel echter dat de grotere Merou daar minder problemen mee geeft. 

 

Een andere aanbeet is deze van de Dog Thoot Tuna.
Hier geen gesabbel aan het aas. De hengel wordt bij de aanbeet zowat uit je handen getrokken terwijl de vis er met het aas vandoor gaat.
Het enige wat ik kon doen was beletten dat de hengel uit mijn handen glipte terwijl ik deze probeerde in de vechtgordel te plaatsen. Ondertussen angstvallig kijkend naar het aflopen van de lijn met een molenslip die toch bijna op het uiterste afgesteld was.
De eerste aanbeet resulteerde in een lijn die brak door het tegen de op de bodem aanwezig zijnde rotsen te schuren.
Daarom ook gebruiken ze hier een flink lange onderlijn uit fluo-carbon. Zeker + 6 meter en minimum 1.2mm dik.
In totaal kreeg ik die dag 3 aanbeten van deze vis die trouwens uiterst herkenbaar zijn. (De derde schoot gewoon los bij de eerste run)
Een wist ik wel te vangen en dat ging als volgt;
Een eerste run waarbij de vis een 50 tal meter draad neemt aan topsnelheid.
Gevolgd door een korte stop en enkele kleinere runs maar evengoed aan topsnelheid waarbij je gewoon niets kan doen buiten de hengel vasthouden en kijken naar een aflopende lijn.
Daarna stopt de vis en kan je hem enkele meter terugpompen waarop hij onmiddellijk reageert met het terugnemen van het dubbele wat je wist terug te spoelen, maar meer ook niet.
Zo gaat het een tiental maal door en plots merk je dat de vis iets hoger komt te zwemmen. Dat was het moment dat hij de strijd opgaf en ook het moment dat ik de hengel doorgaf aan Helmut zodat we deze vis samen konden claimen. 
Ondertussen waren we zo'n tien minuten verder.
Nu kon Helmut de vis naar boven pompen waarbij er geen echte run meer volgde.
Alleen als de vis aan het oppervlak kwam maakte hij nog wat spektakel, maar de strijd was gewonnen.
Ik vraag me nu nog steeds af wat het moet zijn als een van de grotere exemplaren aanbijt, dan kan het niet anders  of de boot moet de eerste runs volgen anders trekt hij gegarandeerd de spoel leeg.
De vis woog trouwens niet meer dan 35kg.  



 

In totaal konden we slechts 5 uur vissen omdat de afspraak was dat de boot om 14 uur moest terugvaren, wat begrijpelijk is door de afstand en omdat de wind in de namiddag vaak opsteekt en hierdoor het terugvaren vaak veel langer duurt.
Maar vandaag was het omgekeerd en ging de wind op de middag liggen.
Verder wisten we die dag buiten de tonijn en de 3 merous slechts weinig andere vis te vangen, slechts een achttal.
Wat niet wil zeggen dat we niet meer aanbeten kregen. Helmut was daarbij de ongelukkige met zeker meer dan 7 overgebeten lijnen door Haai. Telkens hij een wat grotere vis aanhad werd deze gewoon van de lijn geplukt.
We wisten er trouwens wel eentje te vangen, maar dat was een kleintje.

We stopten met vissen na een aanbeet van wat een grote Merou moet geweest zijn en dit op een van de ultra zware hengels met Big-game reel die de bemanning beaast had met een volledige bonito en vrij van lood op de bodem aangeboden was.
Waarschijnlijk was de vis er onopgemerkt met het aas vandoor gegaan omdat er vrij veel uitstaande lijn was. Alleen bij het binnenhalen als we wilden vertrekken merkte ik plots het rukken van een vis aan de lijn.
Maar van binnenhalen was er met de hengel en reel geen sprake meer. De Merou had waarschijnlijk de rotsen opgezocht en zich hierin muurvast gezet.
Met de hand werd dan nog geprobeerd om de vis uit zijn burcht te krijgen maar ook dat mislukte en resulteerde alleen in een uitgerafelde lijn.
En hiermee eindigde dan ook deze fantastische reis.


En met deze foto van onze helpers die de boot leegmaken nemen we afscheid voor dit jaar van Sakatia en zeggen tot weerziens.

    Deel 1 Deel 2 extra

Copyright © 2006 Noyelle Frans. Alle rechten voorbehouden.