|
Deel 2 - Dag visverslagen
Klik op de foto voor
een vergroting |
Dag 1: De reis en het hotel in het kort.
Ik vertrok van Zaventem met een overgewicht aan bagage van 17kg. Bij de check-in rekende men hiervoor slechts 10 kg. Te betalen 90 € voor heen
en terug samen, wat beduidend minder was of de prijs die men opgaf als
ik informeerde bij de reservatie. Duur van de vlucht circa 5 uur. Bij
aankomst betaal je 15€ voor het visum op de luchthaven. Pasfoto's waren
niet nodig. Ik werd opgehaald door een hotelwagen die me in een klein
uurtje naar het Nemo hotel in Safaga bracht. Hier stond een maaltijd
klaar, maar voor mij was een drankje genoeg. Verder zette ik die nacht
nog mijn hengels op om pas om 2.30 uur te gaan slapen. |
Dag 2: De eerste
kennismaking.
Ondanks het late uur van aankomst ben ik reeds om 6.30 uur op. 7 uur
ontbijt en om 8.30 uur maak ik kennis met Guy, de eigenaar, Sayid de kapitein
en Ahmed de bootsman. Met de zodiac word ik naar de boot gevaren en
om 9.30 uur vertrekken we. Vandaag is er nog geen aas aanwezig, maar dat
stoort me niet, ik wil immers trollen. Een kwartier later leg ik dan ook de
lijnen uit. Ik gebruik twee hengels. De big-game hengel waarop ik die dag
afwisselend verschillende grote pluggen plaats. En de Zware boothengel met de
FA molen waar ik een kleine pakulla lure mee sleep. We slepen langs een rif aan
de kant van de open zee.
Om 11.25 uur krijg ik de eerste aanbeet op de pakulla lure. De vis is een
tonijntje van ongeveer 2 kg. Hoewel het nog lichter zou kunnen is de
hengelcombinatie uiterst geschikt om bijna zeker te zijn dat de vis ook geland
wordt en heeft deze nog de dril en de sport die ik verwacht.
Om 11.40 uur terug een tonijntje. Om 12.10 uur een gele makreel. Een iets
kleinere vis, maar wel eentje die ik nog nooit wist te vangen, dus een
toevoeging aan mijn lijst van gevangen vissen. Om 12.30 uur krijg ik een
aanbeet op de Big-game hengel, waar op dat moment een grote blauwe illander
lure aanhangt. De vis schiet echter van de haak voor ik de hengel goed in de
hand heb. Om 12.45 en 13uur vang ik nog een tonijntje. De een is al iets
groter of kleiner maar veel verschil zit er niet in. Toch is het leuk vissen.
Na het laatste tonijntje ankeren we in de beschutting van een rift om het eten
klaar te maken. In die rustperiode probeer ik in de ondiepte van het rif wat te
popperen. Tegen alle verwachtingen in krijg ik een aanbeet van een geep. De vis pakt de
kleine 10cm zilverkleurige popper aan het oppervlak, maar aan de te zware
lijn is er van springen geen sprake. Niettemin is het een mooie dril.
In de namiddag vang ik nog een tonijntje en krijg ik nog enkele tikken maar die
zijn waarschijnlijk van te kleine exemplaren. Geen enkele wordt gehaakt. Die
eerste dag zijn we om 17.15 uur terug op onze vertrekplaats. In de avond laat
ik me door de chauffeur van het hotel in de omgeving rondrijden zodat ik een
overzicht krijg van Safaga. Daar hoort ook een glas suikerriet sap bij, een
koffieschop en een waterpijp. |
1- Zo zagen de tonijntjes er allen
ongeveer uit. 2- De Gele Makreel |
De geep gevangen met de popper |
Dag 3-4:
Een ongewone vangst en ontmoeting.
Vandaag starten we voor een tweedaagse, waarbij we de nacht op zee
zullen doorbrengen. Het is vrij winderig vandaag en we blijven die dag
dan ook bijna steeds in de beschutting van de riffen vissen. Weer vis
ik met de pakula lure en met een illander lure. Pas om 12 uur krijg ik
de eerste aanbeet. Terug een kleine tonijn. Op de middag vis ik nog
wat met de popper maar we ankeren te ver van het rif, waardoor het niet
echt efficiënt vissen is. Er volgt dan ook geen enkele aanbeet.
We trollen verder, maar ook nu blijven de aanbeten uit en om 17.30 uur
stoppen we om op de bodem te vissen. Als aas gebruiken we stukjes vis
en inktvis. Onmiddellijk vangen we enkele kleine groupers, maar iets
groter komt er niet naar boven. We besluiten dan ook om verder te
trollen, maar ook nu blijven de beten uit. Het is 20uur als we terug
ankeren nabij een rif, op een diepte van rond de 40 meter. Het
grote probleem bij het vissen op een rif zijn echter de talrijke hangers. Soms lukt het nog om de lijn met de hand en wat geduld vrij te krijgen, maar in veel gevallen draait dit uit op lijnbreuk. Zorg dus voor wat
reserve lood en onderlijnen. Ook hier weer wat kleine vis tot er plots
iets lomps aan de lijn hangt. Eenmaal boven water doen we toch een
stapje achteruit als de vangst een Murene blijkt te zijn. Ik wil toch
enkele foto's en met wat moeite lukt ons dat. Van meten of wegen was
geen sprake en na het doorknippen van de lijn krijgt het dier zijn
vrijheid weer. We blijven nog wat doorvissen, maar ik ben het
steeds vastlopen en vernieuwen van de lijn beu, zodat we toch maar
besluiten te gaan slapen. |
De gevreesde Murene en de zonsondergang op de
boot. |
|
De volgende morgen ontbijt met eieren en een vroege start
om 8 uur. Trollen gebeurd die dag met drie hengels. Een met een Pacula
lure voor de tonijn, de twee anderen met Rapala pluggen waarvan een lange en
een korte. We trollen tot 14 uur en ik vang 5 tonijntjes, steeds aan de Pakula
lure. Als we om 14 uur naar een rif varen om te eten zien we plots een schaduw
tegen het rif aan waarvan we in eerste instantie denken dat het een dolfijn is.
Uiteindelijk blijkt het een Walvis haai te zijn. Met een lengte van ongeveer 7
meter moet hij waarschijnlijk meer dan duizend kg wegen. Guy zegt dat dit een van
de hoogtepunten voor een duiker is en wil er mee snorkelen. Dat doen we dan ook
en Guy zwemt er zowat een halfuurtje zij aan zij mee. Daarna vraagt hij om de
andere boot van het hotel met de duikers te verwittigen. Zij zijn echter nog op
meer dan een halfuur varen weg. Ik stel dan ook voor dat de bootsman en de
kapitein de haai verder in het oog houden terwijl ik wat wil popperen. Als ik
echter op de top van de boot aankom om van hieruit te werpen zie ik vlak onder
de boot enkele zeekoeien voorbij zwemmen. Deze tweede unieke ontmoeting op zo'n korte
tijd brengen het nodige tumult te weeg op de boot. We zien de zeekoeien nog slechts
tweemaal oppervlakkig maar ondertussen blijkt echter dat door deze tweede
ontmoeting, de bootsman de haai uit het oog verloren is. En dat juist nu de
boot met duikers verschijnt. We zoeken nog een tijdje samen nutteloos het
oppervlak af in de nabije omgeving om het uiteindelijk op te geven. Er zijn
zo wel een aantal uren vissen verdwenen, maar ook voor mij was dit het meer dan
waard. Van trollen is nu bijna geen sprake meer en we vissen nog wat op de
bodem, waarbij ik een Rode zee baars vang en nog wat andere kleine vis. |
1- Duikende meeuwen wijzen bijna steeds op rovers die de sardienes naar het
oppervlak jagen.
2- Een kleine tonijn tijdens de dril, hier met een roze pakula lure. 3- Zelf
eens op de foto. |
De ontmoeting met de walvishaai. |
Een nieuwe soort voor mijn vislijstje |
Dag 5: grote
diepte
Vandaag is er vrijwel geen wind, en de schipper kiest een rif tussen Sarfaga en
Hurghada uit. Het rif leunt aan bij de oever waar een golfbaan aangelegd is.
Het is een drop-off rif, wat wil zeggen dat het bijna loodrecht naar grote
diepte gaat. In eerste instantie is dit hier ongeveer 60 meter waarna een
tweede plateau volgt, en dan naar meer dan 200 meter. We trollen hier met grote
diepduikende rapalas maar buiten enkele kleine tikken en een plastiekzak gebeurd
er verder niets. Op de middag proberen we te vissen op de bodem. Onze
dieptemeter is echter door het ankertouw beschadigt en de schipper kiest een
plaats op goed geluk. Al snel blijkt dat mijn molenspoel met 270 meter draad
bijna niet toereikend is. Als mijn lood de bodem raakt resten er mij slecht een
tiental windingen draad. Maar bijna onmiddellijk voelen we aanbeten. De vis is
echter vrij moeilijk te haken op deze diepte, maar uiteindelijk lukt het me
toch een drietal groupers te vangen waarvan de zwaarste 1.9 kg weegt.
In de namiddag nog wat trollen tot plots een van de hengels rechtveert. De lijn
blijk overgebeten en de Rapala verdwenen. Conclusie: Baracuda. Ik verander de
onderlijnen door staaldraad maar het is te laat. Die namiddag volgt geen enkele
aanbeet meer. |
gevangen op +250 meter diepte. |
Dag 6 -7: bijna
blanco.
Terug een tweedaagse. Het is echter vrij winderig en we moeten achter de
beschermende riffen vissen. Ik liet die ochtend ook verse aasvis meebrengen en
we trollen bijna de ganse dag zowel met grote pluggen als aasvissen die de
kapitein zorgvuldig opnaaide. De aanbeten blijven echter uit. Ik probeer zelfs
een tijdje met grotere lures tot wel 30 cm, maar ook hierop geen beet. Om 18
uur gaan we dan schuilen achter een rif voor de nacht. Enkele bodemlijnen gaan
overboord maar ook nu geen enkele aanbeet. Ikzelf hou het voor gezien, ook al
omdat verleggen in dit weer en tijdens de nacht, niet meer mogelijk is.
Said houd het nog een uurtje langer uit omdat hij rotsvast geloofd dat hij me
deze maal met sardines als aas zal kloppen.
Sorry Hasim, geen vis.
De volgende morgen wek ik de bemanning om 6.45 uur en na een kort ontbijt gaan
we ondanks het even winderig weer terug trollen. We trollen tot de middag op
het Sagal rif, maar ook nu geen enkele aanbeet. Dan maar een uurtje
bodemvissen. Blijkbaar zit er deze maal wel veel vis en ik breng het ene visje
na het ander naar boven. Steeds klein van formaat en enkele verschillende
soorten die weer aan mijn lijstje kunnen toegevoegd worden. Said vangt tot zijn
eigen verbazing met een handlijn en meerdere haken geen enkele vis.
In de namiddag trollen we nog wat met de pakula lures en weten zo nog twee
tonijntjes te verschalken, maar daar blijft het dan ook bij voor die twee
daagse. |
 |
Dag 8:
mysterieuze vis.
Normaal was deze dag voorzien als een day off, maar de wind is gaan liggen en
ik besluit ook vandaag te vissen. Geen wind, dus wil ik zo ver mogelijk op zee. Said kies voor de omgeving van het midden rif. Een vrij klein rif buitengaats. Onderweg sleep ik met twee pakulas, wat onmiddellijk een tonijntje
oplevert.
Om 11.45 besluit ik te veranderen naar Illander lures. Dit zijn grote pluimen
lures. Een kwartier later volgt een gierende strike. Na een spannende dril zie
ik de schim van een langwerpige vis opduiken. Eindelijk, dan toch nog een
Koningsmakreel denk ik. Als de vis echter uitgestreden langzij komt zegt Said
deze vissoort niet te kennen. Ook ik ken de vis niet. We nemen enkele foto's,
wegen en meten hem. De vis is 1.20meter lang en 10.200 gram zwaar. Mij lijkt
het een makreelachtige, maar dat zoek ik later wel uit. Ondanks
verwoede pogingen in dezelfde omgeving krijgen we slechts nog enkele aantikken
maar blijven de runs uit voor de verdere dag. Die middag probeerde
ik op de zijkant van het rif nog enkele worpen met een popper. Ook hier kreeg
ik een aanbeet, van waarschijnlijk een kleine baracuda, maar wist de vis die
ik zag aanvallen niet te haken. Op de terugvaart zocht ik in de literatuur
aanwezig op de boot naar de gevangen soort. Uiteindelijk kwam ik terecht bij de rainbow runner, of regenboog makreel. Als max lengte staat 1.2 meter dus mocht
ik best tevreden zijn. De vis zwemt in scholen en waarschijnlijk waren de
latere aantikken op de Illander lures ook dezelfde vis, maar waren deze te
groot. Deze vis heeft namelijk een vrij kleine bek en voed zich hoofdzakelijk
met weekdieren en kleine visjes. Ongelukkig genoeg weet ik dit nu pas, anders
waren de pakula lures een betere keuze geweest en brachten ze waarschijnlijk nog
meerdere vissen op. |
Een mooi afscheid van deze toch speciale zee
|
|
Bedenkingen bij
het vissen: |
- Voor het popperen moet de volgende maal een
plughengel mee met lichtere nylon draad van circa 5 kg. Hiermee kan verder
geworpen worden op het rif of over ondiepe delen en blijft de dril
spectaculairder.
- Het zou mooier zijn als je voor het poppervissen op het rif over een
kleinere boot kon beschikken. Vissen vanaf het geankerd jacht heeft immers zijn
beperkingen. Met een kleinere boot ben je immers beweeglijker en minder
verstorend. De vangsten zouden zeker een stuk beter worden.
- Bij het vissen op de bodem nabij een rif heeft de combinatie lood onderaan
en daarboven een zijlijntje het minst hangers aan de bodem. Een lichte
afhouder kan hierbij goed van pas komen. Lood max 80gr op dieptes tot 40 meter. Hoe lichter hoe minder hangers.
- Voor het vissen op grote diepte (+100 tot 250 meter) is lood van 200-300gram
noodzakelijk, een grote stalen onderlijnafhouder voorkomt het in de war geraken
bij op of neerlaten.
|
|
Kort video visverslag
https://youtu.be/Dfr4SmMFEro
|
