|
|
Deel 2
Klik op de foto voor
een vergroting |
Dag
4
Blijkbaar is de baracuda die we gisteren hielden om er vandaag filets
van te snijden waarmee we op de bodem wilden vissen, op mysterieuze
wijze verdwenen. We worden dus gedwongen om weer te gaan slepen.
En zoals steeds als je vlug wat aas wil vangen lukt het niet te
best. Ikzelf vang een kleine baracuda en eentje die 6 kg haalt. Helmut
ook een kleintje en een van 14 kg. Samen vier stuks in twee uur,
maar dat waren dan ook de enige aanbeten. We misten er deze maal geen
enkele. We hadden iets meer tijd en daardoor kan ik je een foto van de
dril tonen. Het was trouwens een van de enige malen dat de Baracuda ook
echt sprong tijdens de dril. |
 |
We hebben genoeg aas, dus vertrekken we naar
het Carpe-rouge kasteel. Op aanraden van de gids rusten we onze zwaarste lijnen uit met een
klein 40gr lood, vastgezet in de wartel van de onderlijn. De onderlijn
bestaat uit nylon 50/00 en als haak een Circlehook nr8. Hieraan komt dan
een stuk filet van circa 1kg. Ik lig nog maar pas in als de aanbeet
volgt. Eerst enkele kleine rukjes en dan gewoon door de slip weg gieren. Zo bijt een carpe-rouge bijna steeds. Het gebeurt trouwens ook wel
eens dat het bij enkele rukjes blijft, maar nu niet. Het is een
kleintje van 6 kg. Die vechten veel feller en korter bij de boot,
zonder echt lange runs.
Even op de foto en dan terug.
Het blijft de rest van de middag stil en we besluiten nog even aan het
strand te proberen met poppers, jigs en zware slanke lepels. Ik vang er een kleine carangue en krijg nog enkele
strikes, zonder ze echter te haken. Ondertussen nadert het 14u en om
15 u wisselt het tij. Ik stel voor om ons wat verder in het midden van
de rivier te ankeren en daar de rest van het tij op de bodem te vissen, toch wel onze
specialiteit. |
6 kg die aan de bogagrip wil ontsnappen/het strand aan landzijde
|
Nog niet goed geankerd of onze lijnen gaan te water. Het
stuk vist moet waarschijnlijk vlak voor een carpe-rouge zijn muil gezonken zijn, want de beet volgt bijna ogenblikkelijk. De runs volgen elkaar op en zijn
deze maal lang. Steeds
weer tracht de vis naar de oever te gaan. Evenveel keren echter voer ik de druk
wat op waardoor hij op het laatst afwijkt en terug keert naar open water om het wat later
nogmaals te proberen. Hoelang de dril duurde, ik heb geen idee. Niet echt al
te lang denk ik, al was ik blij dat ik toch een stand-up gevechtsgordel droeg. Na het
met de hand landen, fotograferen en wegen we de de vis. De bogagrip blijft op 24 kg
steken. Mijn grootste carpe-rouge tot nu toe.
Dit record zou echter niet lang standhouden, want even later merk ik dat mijn
lijn slap valt en tegen de stroom in door het water snijdt. Het duurt even voor ik
heftig opspoelend contact maak met de vis. Maar ook nu is er omzeggens van
aanslaan geen sprake. De eerste run gaat bijna tot tegen de oever, maar
daarna kiest hij het weid waardoor de strijd in mijn voordeel keert. Even later
hou ik dan ook met trots de grootste carpe-rouge van deze reis in mijn armen.
25 kg zwaar. Geen +50 of 100kg maar ik ben er best tevreden mee. |
 |
We blijven vissen op dezelfde plaats. Helmut wil immers
ook nog zijn deel. Het duurt even, maar ook hij weet een aanbeet te
verzilveren. De vis weegt 20kg.
Ondertussen is het tij gekeerd en de kansen zijn nu wel fel verminderd. Ik maak
nog even de opmerking dat ik tevreden ben met de reeds gevangen carpe-rouges en
nu een haai ga vangen als wat later terug een aanbeet volgt. De vis doet de ene
run na de ander maar ze zijn vrij kort. Daarbij valt het me op dat iedere run
gepaard gaat met korte rukken tussendoor. Ik veronderstel dan ook een andere
vissoort aan de lijn te hebben. Uiteindelijk komt de vis boven water en zien we
zijn silhouet. Het is een haai ! Ik schat hem op 50kg. De vis is nu naast de
boot en hoewel uitgedrild, toch nog niet bewegingsloos, integendeel. Ik vraag helmut om een foto te maken voor we de vis in de boot halen, wat niet zo
evident is. Ik vis met een nylon onderlijn en de vis is mooi in de zijkant van
de bek gehaakt. Jonas besluit om geen gaf te gebruiken en probeert het eerst
met de boga-grip. De haaibek is hiervoor echter veel te dik en ook de vorm laat
dit niet toe. Dan maar een handlanding bij de staartwortel proberen. De
haai vindt het nu echter welletjes en tracht nog steeds zijn vrijheid te
herwinnen. Zijn moeite wordt beloond, want plots schiet de haak af. Machteloos maar toch niet echt teleurgesteld zien we hem nog enkele meter
wegzwemmen. Gelukkig heb ik toch een foto, denk ik.
Als we de camera van helmut controleren blijkt echter dat hij steeds op de handen van de gids focuste
en we van de vis niets zien. Nu ben ik wel iets ontgoocheld maar het zij zo !
Dus geen foto van wat mijn grootste Buldog haai was.
Die avond gaan we nog mee op een korte nachttrip voor krokodillen. Een
hierin gespecialiseerde gids vangt hierbij een kleiner exemplaar dat we kunnen
fotograferen. Tijdens de volledige duur van deze vakantie zagen we trouwens ook
nog enkele olifanten, apen, nijlpaarden en natuurlijk vogels. De dieren waren
echter steeds op behoorlijke afstand zodat er van fotograferen niet echt sprake was.
Maar het gaf wel iets extra aan deze visvakantie. |
1-Carpe-rouge 24kg/2- Helmut zijn 20 kg vis/3- Een krokodil
Met deze stukken baracuda filets van 1kg visten we op Carpe-Rouge.
Let vooral eens op de haakbevestiging. De haak moet volledig vrij zijn vanwege het taaie Baracuda vel. |
Dag 5
Vandaag starten we terug slepend, maar deze maal worden onze drijvende pluggen
volledig genegeerd. Onze gids raad dan ook duikende pluggen aan, dus
veranderen we naar 18cm magnums. Het duurt nog even maar uiteindelijk krijgen
we met het doorbreken van de zon toch onze eerste aanbeten. Helmut vangt
zowaar weer de eerste, een mooie 11kg zware vis. Ikzelf krijg 4 aanbeten,
maar telkens schiet de vis los. Bij controle blijkt dat het de splitringen zijn
die opengaan. Voor vertrek werden deze vernieuwd, samen met de haken, en is er
gebruik gemaakt van iets lichtere en grotere ringen dan normaal gebruikelijk is.
Mis dus !
Ik besluit enkele ringen van andere nieuwe pluggen te gebruiken en deze op de
oude pluggen te zetten. Ondertussen kostte het me wel reeds 4 aanbeten.
In de benodigde tijd hiervoor sleep ik ondertussen met een grote popper. En ook
dat levert een strike op. Maar nu is het de vis die de plug tot tweemaal toe
mist. Een spectaculair zicht, de strike van een baracuda van + 15 kg op een
popper, en dit tot tweemaal na elkaar.
Uiteindelijk start ook ik met een nu goede magnum van 18cm met ijzeren lip.
Gelukkig voor mij was deze nu weer perfect, want de volgende strike leverde een
fantastisch gevecht. Tijdens de dril wist ik reeds dat dit ook mijn zwaarste Baracuda tot nu toe zou worden, maar het werd de grootste van deze reis,
namelijk 34kg. Een prachtig beest dat echter zo diep gehaakt was dat
terugzetten niet mogelijk was. Ik viste trouwens deze maal wel met staalkabel.
De vis werd die avond in het dorp verdeelt onder de bewoners. |
Het is maar hoe je hem fotografeert ! |
Hopende op nog groter houden we het slepen vol tot 12.30
uur. Alleen helmut weet nog iets te vangen, maar ongelukkig genoeg zijn het
twee kleine vissen. We stoppen en gaan deze maal eten in het hotel en laten wat
eten bereiden voor deze avond. Pas om 16 uur starten we terug met het vissen op
de bodem. Meer dan een aanbeet die Helmut mist krijgen we niet. We trekken dan
maar naar het strand en proberen hier wat te surfcasten. De zee is echter zo
geweldig en volgens ons zo gevaarlijk dat we er na 2 uur de brui aangeven. Het
is niet echt een viswijze voor mij. Er staat een landinwaartse wind en de
golven zijn tot 2 meter hoog.
We gaan dan maar naar de overzijde op de strook strand die de zee van de kreek
scheidt. Hier kunnen we in de kreek vissen waar het kalmer is en hopen dat de
kapiteins of carangues ook hier komen jagen.
Volgens onze gids zou dit strand binnen enkele dagen weggespoeld moeten zijn
door de kracht van de branding. Het strand was trouwens reeds beduidend smaller
dan twee dagen geleden. Dan zou volgens hem de tijd aanbreken voor kapitein, carangues en tarpon. Nu waren we immers nog even te vroeg in het jaar
(toch
dit jaar) Maar dat kan je gewoon moeilijk voorzien.
Ik leg twee strandhengels uit voorzien van ankerlood. Ook hier staat flink wat
stroming en de lijnen strekken zich iets zeewaarts. Helmut probeert het
intussen nog een tijd met een jig. Even later vervoeg ik hem en probeer het
nogmaals aan de zeezijde met zowel een jig als een zware lepel. Zonder
resultaat echter, waardoor we terug bij de strandhengels plaatsnemen. Hier
krijgen we nu geregeld kleine aanbeten op, waarschijnlijk van kleine vis. Als
een beet zich iets langer doorzet sla ik toch aan. Het blijkt een kleine haai
te zijn. Even later haalt helmut ook een kleine carpe-rouge op. Als ik denk
nogmaals een klein haaitje aan de lijn te hebben geef ik deze aan Helmut maar
het blijkt weer een kleine carpe-rouge te zijn. Om 22.30
uur draaien we de lijnen binnen en leggen ons te slapen op het strand.
Regelmatig voelen we een prik van een krab die even komt kijken of we eetbaar
zijn. Maar al bij al valt het nog mee, was het niet van de regen die ondertussen
constant uit de hemel valt.
Om 5.30 uur uur zijn we terug klaar wakker en leggen we de strandhengels terug
uit. Het is nog donker als ik de enige beet krijg van die morgen. Ook nu weer
is het een kleine haai, maar toch een stuk groter dan de vorige zodat we
besluiten hem te wegen. 13kg is het verdict. Ook helmut weet nog een kleine
carpe-rouge te landen maar daar blijft het dan ook bij voor die nacht.
|
 |
|
Uitgeregend en onder het zand zittend varen we om 10 uur naar het
hotel. We douchen, drinken iets en om 11 uur zitten we weer reeds in
de boot. Uitzonderlijk laten we de gids toe om ook een hengel in te
leggen, we willen immers zo vlug mogelijk aas om op de bodem te vissen. Het is dan ook onze gids die een Baracuda van 11kg landt, terwijl wij
enkele kleintjes vangen. Om 13.30 uur besluiten we toch maar op de
bodem te starten en dat doen we deze maal op een plaats kortbij. Alleen helmut krijgt hier enkele aanbeten en dat resulteert in een Carpe-rouge
van 9kg. Maar ook zijn aanbeten stoppen waardoor we alsnog om 15uur
nabij het cape-rouge kasteel gaan vissen. Nu is het weer mijn beurt en
dat meteen weer met een vis van 21kg. Ook Helmut weet hier deze maal
nog twee vissen te landen, beiden Carpe-rouge. Gewichten 7kg en 3kg.
|
 |
|
Die avond slapen we op St Catherine. Ook nu
weer is de zee zo geweldig dat buiten enkele worpen met kunstaas, we
verder zelfs niet proberen om de strandhengels uit te leggen. St
Catherine is trouwens een bijkamp aan het hotel verbonden waar je indien
je dat wenst kan verblijven voor een nacht of langer. Zo heeft het
hotel trouwens elders nog verschillende kampen. |
Het strand bij St Catherine de volgende morgen. Het lijkt niet geweldig
op de
foto, maar dat was het heus wel ! |
|
