Visdag 4:
Om 6 uur ben ik reeds aan het vissen. Deze
maal probeer ik met een kleine lichte paternoster en wat aas op de haakjes om
enkele verschillende kleinere soorten te vangen. Maar dat resulteert alleen in
kleinere kapiteintjes en een zo nu en dan afgebeten haak.
Ondertussen is het stilaan 8 uur en is de bemanning klaar om uit te varen. Deze
maal zien we overal bonitos jagen en hiervan maken we de volledige voormiddag
gebruik om een mooie voorraad van een 18 tal stuks aan te leggen. Ondertussen
sleep ik ook nog met twee rapalas, je weet immers maar nooit. Waar prooivis
aanwezig is, zitten vaak ook grotere !
Aan een van die rapalas die op slechts 10 meter achter het midden van de boot
gesleept word op een diepte van 1.5meter, kwamen niet minder dan 5 baracudas
binnen. En als kers op de taart een Wahoo. |
 |
|
Aan de wat grotere bonito veren kregen we
trouwens ook nog enkele aanbeten van andere vissoorten. Waaronder nog een kleine
Baracuda, een kleine rainbow runner, en voor helmut nog een mooie Coryfin.
Deze vissen vind ikzelf een van de mooist gekleurde en daarbij zijn het snelle
en jumpende vechtersbazen. Steeds prachtig om te vangen aan een lichte hengel.
|
|
 |
Daarna beginnen we terug op de bodem te vissen.
Deze maal met genoeg aas, dus nu kunnen we ook grotere stukken aasvis en zelfs
halve en volledige bonitos aan de haak zetten.
Maar tegen alle verwachtingen in blijven de aanbeten van grote merou uit. Buiten
wat geknabbel dat resulteert in een uitgeholde rest van een kop, volgt er geen
enkele deftige aanbeet. Op kleinere stukken bonito als aas vangen we trouwens
ook niets meer dan wat kleinere exemplaren van kapiteins, carpe rouges en merou.
Ondertussen probeer ik geregeld tussendoor om met klein aas wat nieuwe soorten
te vangen. Maar ook dat lukt niet echt en het gros zijn kleinere exemplaren van
reeds eerder gevangen soorten. Meestal kapitein. Maar ik merk toch een verschil
op waardoor het bijna zeker is dat het hier voor mij toch wel een nieuwe soort
is. Als ik daarna nog een makreel en een andere soort merou weet te vangen en
als laatste nog een vliegende vis dan kan ik na het verlof toch zeker enkele
exemplaren toevoegen bij soortenjagers.nl. |
|
 
  |
In de late namiddag volgt er toch nog een aanbeet
op het grotere aas. En hoewel ik de vis aansla, is het de beurt aan helmut en
die weet na het nodige pompwerk een kleine haai boven te halen. Deze wordt met
de nodige omzichtigheid aan boord gebracht en omdat we hem niet willen doden
beperken we de foto's tot deze twee.
De vis gaat immers zo geweldig tekeer dat het te gevaarlijk is om er mee te
poseren.
Determinatie is vrij moeilijk zodat we hem maar gewoon haai noemen. |
 |
|
De volgende aanbeet is terug van een haai. Ook nu
weer geen echt groot exemplaar maar toch iets groter. We besluiten dan ook om
hem deze maal niet in de boot te brengen en de haak met een lange tang te
verwijderen omdat die toch mooi aan de buitenkant van de bek zit. Nu is het wel
mogelijk om er een naam op te kleven. Aan de vintoppen is duidelijk een witte
punt te zien waardoor ik hem bij de requiem haaien als silvertip determineer. |
|
 |
Als de nacht begint te vallen gaan we terug voor
anker. Iets teleurgesteld weliswaar want ik hoopte toch op enkele grote merous.
Op de ankerplaats bedraagt de diepte amper 20 meter en zien we mooi de bodem wat
ik niet echt hoopgevend vind voor grote vis. Toch beweerd onze kapitein
dat de grote vissen bij nacht vanaf de dropof hier komen om te jagen. Ik wil hem
best geloven en besluit dan ook na de avondmaaltijd om een zware lijn met reel,
die toebehoort aan de boot, uit te leggen met een volledige bonito. Deze is
gerigt met twee haken. Onderwijl vis ikzelf met een halve bonito, aangeslagen door de
kop.
Niet veel later horen we de reel krijsen en slaat helmut aan. Of dat probeert
hij toch maar de slip staat zo licht afgesteld dat de vis er gewoon vandoor kan
gaan. Tegen dat dit geregeld is heeft de grote merou, want dat is het met grote
waarschijnlijkheid, zich vastgezet tussen de rotsen en is er geen beweging meer
in te krijgen.
Alle andere lijnen zijn ingedraaid en de schipper raad ons aan om wat geduld te
hebben. Met wat geluk komt hij misschien uit zichzelf terug los.
We profiteren ervan om wat te rusten tot plots de reel terug begint te lopen. En
ondanks dat we nu beter voorbereid zijn weet de vis zich andermaal vast te zetten.
De rest van de nacht lieten we de hengel nog staan maar we krijgen geen derde
kans meer.
Na die tweede poging vissen we verder, helmut met een lichtere hengel en ik
terug met mijn halve bonito. Aan de stukken bonito van helmuts hengel komen
geregeld vissen naar boven, maar zoals ik verwachte zijn dit slechts kleine
exemplaren, met uitzondering van nog een kleine haai.
Zelf krijg ik nog een aanbeet en ook nu weer voel ik dat het een haai is en geen
merou. De vis vecht echter feller dan ik gewoon ben en op sommige momenten denk
ik zelfs dat het hier iets totaal anders is. Uiteindelijk blijkt het toch
een haai te zijn en daarbij nogmaals een soort die ik tot nu toe niet wist te
vangen, namelijk een tijgerhaai.
Ook deze wordt met veel moeite onthaakt en teruggezet waarna ik besluit om met
deze vangst de avond af te sluiten.
Uiteindelijk is het zo dat het na een intense dag op zee enorm vermoeiend is om
dit ook nog de nacht daaropvolgend vol te houden. En met de jaren wordt dit er
niet beter op, wat me er aan herinnerd dat ik steeds ouder wordt. Maar ook
Helmut heeft het op en die is toch een stuk jonger wat me alsnog positief stemt.
|
 |
Visdag 5:
Vandaag moeten we reeds om 10.30 uur aan
de terugvaart beginnen waardoor we niet echt meer naar verschillende stekken
kunnen varen. We vissen dan ook op mijn vraag iets dieper, zo rond de 60 meter.
Deze nacht is de wind ook aangewakkerd waardoor er flink wat golven staan die
het vissen bemoeilijken. Het is dan ook niet verwonderlijk dat we slechts een
drietal vissen vangen.
Op de terugweg slepen we nog met rapalas en dat levert in het eerste kwartier
nog een poison poulet en een baracuda op. Eenmaal echter dat we van het rif af
varen en de diepte 1000 tot 2000 meter is, volgen er geen aanbeten meer en
moeten we met deze laatste foto van helmut met zijn dame tombe deze visreis
afsluiten.
Een reis die toch wel een stuk minder was in vangsten dan de afgelopen jaren,
maar waar we toch ten volle hebben van genoten. |
|
 |
