<
 
Home   Email  

 

Home
Checklist materiaal
visreizen-Amerika
Andaman-India
Angola-2023
Costa Rica
Egypte
Florida
Frankrijk-1
Gabon
Gambia 2015
Gambia 2019
Ierland
Ijsland
Kenia
Madagascar 2011
Madagaskar 2012
Madagaskar 2013
Madagaskar 2015
Oostenrijk
Portugal
Roemenie
Roemenie 2018
Senegal divers
Senegal 2005
Senegal 2006
Senegal 2010
Spanje-2014
Spanje-2010
Sri Lanka
Suriname 2005
Suriname 2006
Thailand 2008
Thailand 2009
Zimbabwe
Zweden
Nederland-Uitheester

 

 

Visreis - Madagascar 2013

Deel 2
 

       Deel 1   Deel 2 EXTRA

Visdag 4:
Om 6 uur ben ik reeds aan het vissen. Deze maal probeer ik met een kleine lichte paternoster en wat aas op de haakjes om enkele verschillende kleinere soorten te vangen. Maar dat resulteert alleen in kleinere kapiteintjes en een zo nu en dan afgebeten haak.
Ondertussen is het stilaan 8 uur en is de bemanning klaar om uit te varen. Deze maal zien we overal bonitos jagen en hiervan maken we de volledige voormiddag gebruik om een mooie voorraad van een 18 tal stuks aan te leggen. Ondertussen sleep ik ook nog met twee rapalas, je weet immers maar nooit. Waar prooivis aanwezig is, zitten vaak ook grotere !
Aan een van die rapalas die op slechts 10 meter achter het midden van de boot gesleept word op een diepte van 1.5meter, kwamen niet minder dan 5 baracudas binnen. En als kers op de taart een Wahoo.   
Aan de wat grotere bonito veren kregen we trouwens ook nog enkele aanbeten van andere vissoorten. Waaronder nog een kleine Baracuda, een kleine rainbow runner, en voor helmut nog een mooie Coryfin. Deze vissen vind ikzelf een van de mooist gekleurde en daarbij zijn het snelle en jumpende vechtersbazen. Steeds prachtig om te vangen aan een lichte hengel. 

Daarna beginnen we terug op de bodem te vissen. Deze maal met genoeg aas, dus nu kunnen we ook grotere stukken aasvis en zelfs halve en volledige bonitos aan de haak zetten.
Maar tegen alle verwachtingen in blijven de aanbeten van grote merou uit. Buiten wat geknabbel dat resulteert in een uitgeholde rest van een kop, volgt er geen enkele deftige aanbeet. Op kleinere stukken bonito als aas vangen we trouwens ook niets meer dan wat kleinere exemplaren van kapiteins, carpe rouges en merou.
Ondertussen probeer ik geregeld tussendoor om met klein aas wat nieuwe soorten te vangen. Maar ook dat lukt niet echt en het gros zijn kleinere exemplaren van reeds eerder gevangen soorten. Meestal kapitein. Maar ik merk toch een verschil op waardoor het bijna zeker is dat het hier voor mij toch wel een nieuwe soort is. Als ik daarna nog een makreel en een andere soort merou weet te vangen en als laatste nog een vliegende vis dan kan ik na het verlof toch zeker enkele exemplaren toevoegen bij soortenjagers.nl.  


In de late namiddag volgt er toch nog een aanbeet op het grotere aas. En hoewel ik de vis aansla, is het de beurt aan helmut en die weet na het nodige pompwerk een kleine haai boven te halen. Deze wordt met de nodige omzichtigheid aan boord gebracht en omdat we hem niet willen doden beperken we de foto's tot deze twee.
De vis gaat immers zo geweldig tekeer dat het te gevaarlijk is om er mee te poseren.
Determinatie is vrij moeilijk zodat we hem maar gewoon haai noemen. 
De volgende aanbeet is terug van een haai. Ook nu weer geen echt groot exemplaar maar toch iets groter. We besluiten dan ook om hem deze maal niet in de boot te brengen en de haak met een lange tang te verwijderen omdat die toch mooi aan de buitenkant van de bek zit. Nu is het wel mogelijk om er een naam op te kleven. Aan de vintoppen is duidelijk een witte punt te zien waardoor ik hem bij de requiem haaien als silvertip determineer.

Als de nacht begint te vallen gaan we terug voor anker. Iets teleurgesteld weliswaar want ik hoopte toch op enkele grote merous. Op de ankerplaats bedraagt de diepte amper 20 meter en zien we mooi de bodem wat ik niet echt hoopgevend vind voor grote vis.  Toch beweerd onze kapitein dat de grote vissen bij nacht vanaf de dropof hier komen om te jagen. Ik wil hem best geloven en besluit dan ook na de avondmaaltijd om een zware lijn met reel, die toebehoort aan de boot, uit te leggen met een volledige bonito. Deze is gerigt met twee haken. Onderwijl vis ikzelf met een halve bonito, aangeslagen door de kop.
Niet veel later horen we de reel krijsen en slaat helmut aan. Of dat probeert hij toch maar de slip staat zo licht afgesteld dat de vis er gewoon vandoor kan gaan. Tegen dat dit geregeld is heeft de grote merou, want dat is het met grote waarschijnlijkheid, zich vastgezet tussen de rotsen en is er geen beweging meer in te krijgen.
Alle andere lijnen zijn ingedraaid en de schipper raad ons aan om wat geduld te hebben. Met wat geluk komt hij misschien uit zichzelf terug los.
We profiteren ervan om wat te rusten tot plots de reel terug begint te lopen. En ondanks dat we nu beter voorbereid zijn weet de vis zich andermaal vast te zetten.
De rest van de nacht lieten we de hengel nog staan maar we krijgen geen derde kans meer.
Na die tweede poging vissen we verder, helmut met een lichtere hengel en ik terug met mijn halve bonito. Aan de stukken bonito van helmuts hengel komen geregeld vissen naar boven, maar zoals ik verwachte zijn dit slechts kleine exemplaren, met uitzondering van nog een kleine haai.
Zelf krijg ik nog een aanbeet en ook nu weer voel ik dat het een haai is en geen merou. De vis vecht echter feller dan ik gewoon ben en op sommige momenten denk ik zelfs dat het hier iets totaal anders is. Uiteindelijk blijkt het toch een haai te zijn en daarbij nogmaals een soort die ik tot nu toe niet wist te vangen, namelijk een tijgerhaai.
Ook deze wordt met veel moeite onthaakt en teruggezet waarna ik besluit om met deze vangst de avond af te sluiten.
Uiteindelijk is het zo dat het na een intense dag op zee enorm vermoeiend is om dit ook nog de nacht daaropvolgend vol te houden. En met de jaren wordt dit er niet beter op, wat me er aan herinnerd dat ik steeds ouder wordt. Maar ook Helmut heeft het op en die is toch een stuk jonger wat me alsnog positief stemt.
Visdag 5:
Vandaag moeten we reeds om 10.30 uur aan de terugvaart beginnen waardoor we niet echt meer naar verschillende stekken kunnen varen. We vissen dan ook op mijn vraag iets dieper, zo rond de 60 meter. Deze nacht is de wind ook aangewakkerd waardoor er flink wat golven staan die het vissen bemoeilijken. Het is dan ook niet verwonderlijk dat we slechts een drietal vissen vangen.
Op de terugweg slepen we nog met rapalas en dat levert in het eerste kwartier nog een poison poulet en een baracuda op. Eenmaal echter dat we van het rif af varen en de diepte 1000 tot 2000 meter is, volgen er geen aanbeten meer en moeten we met deze laatste foto van helmut met zijn dame tombe deze visreis afsluiten.
Een reis die toch wel een stuk minder was in vangsten dan de afgelopen jaren, maar waar we toch ten volle hebben van genoten.

  Deel 1   Deel 2 EXTRA

 


Copyright © 2006 Noyelle Frans. Alle rechten voorbehouden.