Deel 2
Klik op de foto voor een vergroting

Dag 4:
Ondanks dat geen enkele boot ook maar één carangue binnenbracht wil ik vandaag toch even uitproberen of ze er uberhaup toch niet zitten.
We gaan dus op zoek naar een ondiepe plaats waar popperen mogelijk moet zijn.
Dit wil zeggen een diepte van rond de 20-25 meter.
We vinden genoeg zulke plaatsen maar het lijkt of de zee verlaten is vandaag. Geen enkele zeevogel te zien laat staan van aan het oppervlak zichtbare vis.
En die zijn volgens Madou echt nodig wil je ook maar een kans maken met de popper.
Toch probeer ik hier en daar op wat gunstig lijkende plaatsen, echter zonder resultaat.
Misschien zitten ze dan wel eerder tegen de bodem ? Maar ook jiggen brengt geen enkele aanbeet.  Het is reeds ruim na de middag als ik het uiteindelijk opgeef en drie hengels uitleg om wat te trollen langs de drop-of.  Hierop krijg ik het volgende uur slechts één aanbeet met als resultaat een doormidden gebeten grote plastic lure. Waarschijnlijk door een grote wahoo.
Dan maar nog een uurtje op de bodem. Maar ook dat lukt niet echt. Er staat zo veel stroming dat het lood amper op de bodem blijft. Voel je de bodem dan kan je onmiddellijk weer tientallen meter lijn geven voor je die terug voelt, en ga zo maar door. Ik vang ondanks alles toch nog enkele vissen waaronder een Merou van +30 kg, maar echt veel is het vandaag niet.

Dag 5:
Morgen wil ik nogmaals naar Castor varen, dus vandaag terug naar de beste plaats van de afgelopen dagen, namelijk Le serpent.
Maar ook vandaag lijkt de zee verlaten en is er niets te zien. Het lukt ons zelfs niet om in 2 uur ook maar één bonito te vangen.
Blijkbaar geeft Madou dit voorzien, want hij heeft voor het eerst een zestal diepvries bonito's meegenomen.
Met al ons zoeken is het reeds 14 uur als we uiteindelijk op de bodem willen starten.
Ook nu weer is de stroming echter veel te fel en blijft het aas slechts enkele ogenblikken op de bodem.
We proberen zelfs om de boot te ankeren maar ook dat lukt niet. De stroming trekt het anker steeds los.
Uiteindelijk vind Madou toch nog een mogelijkheid waardoor vissen enigszins meevalt, namelijk na het uitwerpen van de lijn met de boot continu achteruitvaren.
Door wat spelen met de snelheid blijft het aas zo toch redelijk tegen de bodem aan en krijgt ik nu en dan een aanbeet.
Totaal van die namiddag: 1 carpe jaune - 1 merou 15kg - 1 poison poulet - 1 carpe noir en jawel, nog drie haaien maar wel kleintjes zodat ik er eentje aan boord laat nemen voor een foto. 

Dag 6:
Normaal zou ik vandaag samen met de Spanjaard naar castor varen maar uiteindelijk besloot hij het vandaag toch niet te doen zodat ik alleen naar castor kon varen mits ik ofwel zorgde voor een grotere boot die beschikte over twee motoren, of een catamaran inhuurde. De prijs hiervoor was me echter wat te hoog voor een dag vissen waardoor ik verkoos om dit niet te doen.
We vaarden dan maar met drie boten uit naar  Le serpent. Blijkbaar de enige plaats waarvan Madou dacht dat we toch iets konden vangen.
Kort na het uitvaren zagen we nu wel hier en daar bonito's door het oppervlak klieven en liet ik twee verenlijnen uitleggen om voor het nodige aas te zorgen. Hoewel je niet echt van een zichtbare school bonito's kon praten wist ik in korte tijd toch niet minder dan 18 stuks te vangen.
Achteraf bleek dat de Fransen en de Spanjaard er slechts 3 wisten te vangen.
Zelf besloot ik om daarna al trollend naar Le serpent te varen, en ook de Spanjaard  volgde ons voorbeeld. De Fransen vaarden er echter rechtstreek naar toe.
Ik trolde met bonito buikjes en kreeg geen beet. Achteraf bleek dat de spanjaard uit noodzaak door gebrek aan bonito's met lures genre rapala trolde en hierop verschillende aanbeten kreeg. Hij wist 2 tassarts, 1 wahoo, 1 mooie Corifin en 1 baracuda te vangen.
In het vervolg moet ik ook een eens een dagje Rapala's inlassen !!!!!!!, en dit met een fijn staaldraadje, anders vang je zelden een tassar of wahoo.
Maar goed, dat bleek slechts achteraf, want GSM communicatie is hier niet mogelijk.
Op Le serpent aangekomen visten we met de drie boten zichtbaar in elkaars omgeving. Wijzelf pasten door de stroming terug de techniek van gisteren toe, namelijk achteruit varen. Het is wel veel lawaaierig door de continu draaiende motor maar ik kon zo toch wat vissen vangen.
Vissen zelf deed ik slechts met één lijn op de bodem en flinke stukken bonito als aas.
Madou zorgde daarnaast steeds voor een andere lijn zonder verzwaring achter de boot. Deze werd afwisselend de ene maal voorzien van een volle of halve bonito.
Soms gebruikte hij hiervoor ook een waterfles als dobber die met een elastiek aan de lijn bevestigt werd op een tiental meter van het aas.
Het was op deze manier dat ook een aanbeet volgde.  Bij de aanbeet schiet de fles los van zodra die onderwater getrokken wordt en de lijn die aan de hengel tussen twee elastiekjes vastgehouden wordt tegen het aflopen springt hieruit en zo kan de vis vrij lijn nemen.
Onmiddellijk na de aanbeet sta ik reeds achter de hengel en wacht geduldig tot de lijn strakloopt. Ondertussen krijg ik van Madou de informatie dat het aas een grote bonito aan een dito haak is waardoor we hopen op een marlijn. Als het geen haai is dan ben ik al tevreden denk ik ondertussen.
Als ik aansla volgt onmiddellijk de jump en tot onze verbazing is het een espadon.
Het is slechts een 15kg lijn en mijn eerste gehaakte espadon van deze trip waardoor ik voorzichtiger dril dan anders. Hierdoor en waarschijnlijk ook door het grote aas springt de vis dan ook niet zo veel als gebruikelijk. Toch is het nog wel zo zichtbaar dat de Fransen even komen kijken. Ze zijn echter zo nieuwsgierig dat ze met hun boot zelfs in de drilzone komen. Ze blijken dat echter toch te beseffen als de espadon op slechts enkele meter van hun boot nogmaals uit het water jumpt waarna ze wat meer afstand nemen. Uiteindelijk gaat alles toch goed en komt de vis langszij.
Het landen zelf is routine en hoewel ik vraag om de vis indien mogelijk terug te zetten zegt Madou dat het nutteloos is omdat hij hem reeds een tik met een honkbal knuppel  gaf.
Het is een prachtige vis, niet van de grootste maar toch een mooi formaat en voor mij een mooie afsluiter van deze vakantie.