Deel 2  
Klik op de foto voor een vergroting

Dag 7
Het is vroeg in de morgen als we ons klaar maken voor vertrek naar het vliegveld. In de nabijheid van het vliegveld ligt de Corantijn rivier, en daar willen we nog even onze hengels uitwerpen. Ruim anderhalf uur later zijn we ter plaatse. De rivier zelf is hier enorm breed, diep en fel stromend. Norman zet ons af bij de eerste de beste plaats, echt gezellig of veelbelovend ziet het er hier niet uit, maar we hebben dan ook geen tijd om naar iets beter uit te kijken. Na het optuigen van de hengels rest ons slechts max 2 uur. Er zitten hier grote meervallen, dus start ik met bodemlood en een stuk vis als aas. Het lood van 70 gram is echter niet zwaar genoeg, en de stroming brengt het naar de oever. Maar ondanks dit krijg ik beet. Niet van de verwachte meervallen, maar van piranha's, die het aas in een mum van tijd verorberen. Ik weet er 3 stuks te vangen, ze zijn niet echt groot, maar de drie jongens in de buurt zijn maar wat blij dat ze mogen meenemen. Helmut heeft ondertussen verschillende aanslagen gekregen op zijn spinner en plug, maar weet geen enkele vis te landen. Ik besluit dan maar om het even te proberen, en maak zo kennis met mijn eerste pauwoog cichlide. De vis neemt de spinner met al zijn kracht, en probeert hem daarna met jumpen en runs naar de begroeiing terug kwijt te geraken. Maar het is tevergeefs, en enkele minuten later hou ik voor het eerst een tucanari in de hand. Ondertussen is het tijd voor ons vliegtuig, een gammele cesna die ons in een uur terug naar de hoofdstad brengt. De vlucht zelf is fascinerend. Het heeft ons een goede indruk van de uitgestrekte jungle met hier en daar een rivier die het oerwoud doorkruist.  Over het volledig traject kon ik nergens een teken van bewoning zien tot we in de buurt van de hoofdstad kwamen. Aangekomen staat de vrouw van Norman ons op te wachten. Zij brengt ons eerst naar de hengelsportzaak, waar we ons materiaal wat willen aanvullen. We kopen er wat stalen onderlijnen en lood, en een boothengel als vervanging van de gebroken hengel. Dan naar het hotel, eten, en gaan stappen in de uitgangsbuurt.

      
Mijn eerste vis aan de oever van de Corantijn, en een zicht uit het vliegtuig.

Dag 8
Normaal is hier een vrije dag voorzien, maar we regelden het, dat Norman een boot voor ons zou reserveren. Prijs 250 sd voor de volledige dag van 8 tot 18 uur. Onze uitstap de avond voordien was echter wat uit de hand gelopen en door een misverstand is het reeds 11 uur als we alsnog besluiten te gaan vissen. We weten dat we reeds te laat zijn voor het wisselen van het tij omstreeks 12 uur, maar wat moeten we anders ! Het is dan ook reeds bijna 13 uur als we op de rivier zijn en een visserbootje enteren om wat aas aan te kopen. Buiten wat kleine garnalen die we zelf moeten uitzoeken heeft hij nog wat kleine vis bij. Ook hiervan vragen we er een tiental. Bijna zoals steeds krijgen we dit gratis maar geven toch 10 sd. Aan de netten aangekomen is het reeds eb, en we proberen nog enkele katvissen te vangen. We vangen er een vijftigtal, tot de vissers achter ons de netten beginnen op te halen. Aan een vlakbij liggende boot vragen we wat verse aasvisjes, en besluiten enkel nog de twee zwaardere hengels uit te leggen. Het is een juiste keuze , want door het ledigen van de netten achter ons zijn de grotere rovers in de buurt. Ze komen af op de bijvangst die prompt weer in het water gekieperd wordt. De beten blijven dan ook niet uit, en onze slip giert het uit bij iedere aanbeet. We vangen niet minder dan 6 mooie roggen. Gewicht 5.1/5.4/10.2/10.5/15/33kg. Voor de grootste, is de hulp van de naast ons liggende visser meer dan welkom om de vis in de boot te krijgen. Alle vissen worden trouwens onmiddellijk na de vangst teruggezet, echt lekker vinden ze rog toch niet, en we mogen zelf beslissen, vandaar. De enige vis die de schipper wel wil om te eten is de katvis van 7.4 kg die Helmut als extra weet te vangen. Het is 18 uur als we tevreden stoppen. En wat eerst als een vrije dag bedoeld was, is nu een geslaagde namiddag vissen is geworden.

Enkele van de vissen van die dag

Dag 9
Vandaag staat een nieuw hoofdstuk op het programma, het Brokopondo stuwmeer. De rit ernaar toe duurt ongeveer 3 uur. Kevin, de Nederlandse eigenaar van de lodge is die dag ook vanaf Paramaribo vertrokken met zijn wagen en de boot op de trailer. Hij rijdt de volledige weg voor ons uit waarna we samen toekomen aan de botenhelling. Er is ook nog een andere boot toegekomen vanaf het water die onze bagage en de ouders van Kevin naar de lodge brengt, zodat wij met de boot van Kevin de kans krijgen om onderweg naar de lodge, gelegen op een eiland in het meer,  te vissen. Eerst gaan we echter naar enkele hutten aan de oever, waar  jonge meisjes met een net, kleine aasvisjes vangen voor de vissers. Het duurt even, maar voorzien van circa 5cm lange zilveren visjes vertrekken we voor onze eerste kennismaking met de vissen op het meer.  Na een flink stuk varen op hoge snelheid tussen de boven het water uitstekende boomtoppen, is het eindelijk zo ver. Kevin plaats een elektromotor vooraan op de boot, die hij met de voeten kan besturen  en zo de boot tussen de bomen dirigeert, terwijl hij vist. We kiezen voor Rapala skitter pops als kunstaas, en de beten laten niet lang op zich wachten. Het is een prachtige manier van vissen, en de eerste maal dat ik dit kunstaas gebruik. De popper wordt met korte bewegingen, of aan een stuk terug binnengevist, waarbij deze met veel  kabaal het water voor zijn neus opzwiept. Een voor de Tukunari onweerstaanbare prooi. De vis valt het kustaas dan ook met een steeds verrassende jump aan, waarbij we letterlijk kunnen spreken van het kunstaas aanslaan, niet aanvallen. De vissen proberen als ze gehaakt zijn op allerlei manieren het kunstaas terug kwijt te geraken, met springen, hoofdschudden tot korte diepe runs naar de onderwater liggende takken. Deze takken zijn trouwens nooit veraf, en het gebeurd dan ook meer dan eens dat, zeker aan lichter materiaal,  de vis zijn vrijheid terug wint. Iedereen vangt wel zijn deel, maar de grootste vissen worden steeds door Norman gevangen. Achteraf blijkt dat hij na een gemiste beet, steeds een aasvisje aan de dreg bevestigde, en zo de vis vaak tot een tweede uitval kon verleiden. (Dat merkte ik echter pas na twee dagen op) We proberen verschillende plaatsen uit, en merken bijna steeds op de eerste tien worpen of ze er zitten. De visplaats kan zowel een ondergelopen eiland zijn,  de oevers van een eiland, of tegen drijvende waterplanten aan. Steeds is de diepte echter beperkt tot maximum enkele meter. Op een van die plaatsen probeer ik het ook even met een kleine duikende Rapala. Ik vang hiermee iets meer vissen, waaronder enkele piranha's , maar ze zijn allen aan de kleine kant. Maar ook aan deze dag komt een einde, en we overnachten in de open lodge onder een prachtige sterrenhemel.

   
Het meer - De lodge buiten en binnenkant

Dag 10
In sep-okt-nov verzamelt een ander soort vis, de Kubi, zich op sommige diepere plaatsen in het meer. Norman neemt ons deze morgen dan ook mee naar een van die plaatsen. De diepte is er ongeveer 18 tot 30 meter, en de bodem zeer grillig. We vissen met het lood onderaan en het aas, kleine visjes, aan een zijlijntje er boven. Het is terug Norman die een eerste mooi exemplaar van ruim 1kg weet te vangen. Onze vissen zijn echter nooit meer dan 25 cm groot, daarbij vangen we  tussendoor geregeld kleine katvissen. Meer dan eens gebeurd het ook dat we van een gehaakte vis bij het binnenhalen slechts de kop overhouden. De overal aanwezige piranha's zien in de gehaakte, weerloze vis vaak een gemakkelijke prooi. Na een tijd monteer ik een platvis onderlijn met verschillende afhoudertjes, waarvan ik er twee laat staan, en de rest verwijder. Met deze montage, waaraan ik nu twee aasvisjes monteer, komen de aanbeten ook dubbel zo vlug. Voordeel hiervan is, dat je bij een gemiste aanbeet, de lijn op diepte kunt laten, waarbij het tweede aasvisje zijn werk doet. Maar al bij al is het slechts een vrij doffe manier van vissen, en op de middag besluiten we dan ook om weer op Tukunari te vissen. De rest van de namiddag proberen we weer verschillende plaatsen uit, en overal weten we wel enkele exemplaren te vangen, maar nergens blijken ze massaal aanwezig te zijn. De laatste plaats die we aandoen is het eiland recht tegenover onze lodge. en hoewel Norman beweerde dat ze na 18 uur niet meer bijten, weet ik er hier in de schemering nog acht stuks te vangen. Resultaat van die namiddag, ik zeker ruim 20 stuks, Helmut en Norman iets minder, maar steeds wel iets grotere exemplaren.

Het vissen op Kubi samen met de plaatselijke vissers.  Helmut met een van de pauwoogcicliden. 
      
De twee meest gevangen vissen op het stuwmeer.

Dag 11
Deze morgen moeten we terug naar de stuwdam, waar we voor twee uur dienen aan te komen. Twee uur, omdat vanaf dan de kans op meer wind toeneemt en het water aan deze zijde van het meer dan te woelig kan worden voor onze boot en de terugweg onmogelijk kan maken. Onderweg doen we zoals steeds nog enkele eilandjes aan, en weer vangen we overal wel iets, maar toch beduidend minder dan de afgelopen dagen. Op het laatste eiland dat we bevissen voor we aan de dam zijn, weet ik voor het eerst twee mooie exemplaren van ruim 2 kg te vangen.  Het is dan ook een mooie afsluiting voor dit prachtig meer. De rest van de dag gaat op in de terugrit, en de bagage klaar maken voor het vertrek de volgende dag.

Vissen op pauwoogciclide - Tucunari

Dag 12-13
Ondanks dat we reeds om 14 uur moeten vertrekken naar de luchthaven, vissen we ook deze morgen nog, of dat was toch de bedoeling. Vissen deden we wel, maar vangen was er niet bij, het is volle maan geweest, en de stroming is dan veel feller dan de vorige dagen. Daarbij was het water bruin gekleurd van de modder. Alles bleef beperkt tot enkele korte rukjes op de hengeltop, waarbij het me toch lukte om nog een mooie katvis van ongeveer 5 kg te vangen. Naam die ze de vis gaven: Passisi. 
En hiermee zat deze visreis er op. Het zou pas de volgende middag zijn als we in België uit de trein stappen.  
 

Video verslag vissen Suriname :
https://youtu.be/CNHtraZLchA