|
04/04 -11/04 2009
Klik op de foto voor
een vergroting |
Eigenlijk was het niet mijn bedoeling om nogmaals naar
Ierland op visvakantie te gaan. Maar Pascal, een een van mijn visvrienden wou
eens kennis maken met de Ierse snoeken en ikzelf had nog geen bestemming gekozen
voor de jaarlijkse voorjaarstrip.
Van het een kwam het ander en via internet
boekten we zowel vlucht, gasthouse en huurwagen.
Voor het gasthouse betaalden we 385 euro per man voor overnachting, ontbijt,
avondeten en lunchpakket.
Voor de vliegreis en de huurauto kwam daar nog eens -+300 euro bij.
Wat het totaal bracht op 700 euro per persoon. Hierbij inbegrepen de extra kost
voor het vervoer van de hengels. Niet inbegrepen 18 euro voor het afkopen van
de franchise op de huurwagen en de eerste tank diesel.
Uitrusting:
Wij kozen resoluut voor kunstaas,
hoofdzakelijk spinner en plug.
De hoofdhengels waren dan ook kunstaashengels met een werpgewicht van 10
tot 20 gram. Verder 2 zwaardere plug hengels en 2 zwaardere sleephengels waarmee
we eventueel ook met aas wilden vissen.
Als draad 18 tot 28/00 nylon en bewust geen gevlochten draad.
Dag 1
Vandaag is het hoofdzakelijk een transportdag. We vertrekken om 6.30 uur naar
de luchthaven. Om 10 uur nemen we het vliegtuig en ruim een goed uur later
staan we reeds in Dublin. Het recupereren van de bagage, de douane en het
ophalen van de huurwagen nemen nog wat tijd in beslag, maar uiteindelijk kunnen
we op weg naar onze bestemming langs de Ierse wegen.
Nog even een stop voor wat frisdrank en tussendoor-knabbeltjes in een
plaatselijk supermarkt en we gaan op zoek naar een restaurant voor het
middagmaal.
Dit hebben we spoedig gevonden en na de maaltijd rijden we de circa 130 km naar
Cloverhill en ons gasthouse "Fortvieuw House".
Hier worden we verwelkomt door de gastvrouw Catherine die ons als enige gasten
de keuze laat welke kamer we kiezen. We kiezen dan ook voor de ruimste kamer
met 3 bedden waarvan we het middelste bed de rest van de week als open kast
kunnen gebruiken.
Vlug alles uitgepakt en de hengelspullen hergesorteerd en er rest ons nog tijd
voor enkele uurtjes vissen.
Gemakshalve kiezen we voor het meertje waar de boot van het gasthouse ligt,
namelijk "Corrarod Laeke".
Het gebruik van deze boot is gratis, we hoeven alleen de peddels en de sleutel
te vragen.
Een kort autoritje en na wat zoeken naar de boot staan we om 18 uur aan het
water.
Het is vrij zonnig en en staat slechts een licht briesje, niet het ideale weer
voor snoek en dat merken we.
Ondanks verwoede pogingen met zowel spinner als plug krijgen we geen enkele
aanbeet. Om 20 uur geven we het dan ook op en gaan terug voor de avondmaaltijd.
Die avond gaan we nog even naar de plaatselijke pub en praten er wat met enkele
plaatselijke vissers. Het zijn niet echt fanatieke snoekvissers want hun
laatste snoeksessie dateert van meer dan 6 maand terug. maar de tip om het even
op een klein meertje in de buurt te proberen blijft me toch bij. |
Ons Gasthouse " Fortvieuw House "
en de ontbijttafel. |
Dag 2
Om 6 uur ben ik wakker. Ik bestelde voor vandaag een boot en die wordt pas om 9.30 uur gebracht dus besluit ik met de tip van de vorige avond
in gedachten het even op het kleinere meertje te proberen en laat Pascal
lekker verder uitslapen.
Het is pas 6.30 uur als ik het meertje "Keeny Laeke" aanschouw.
Slechts maximum 200 meter lang en met flink begroeide oevers ziet het er
als overal in Ierland een prachtig snoekwatertje uit. Maar zoals ik
vroeger reeds ondervond bij Ierse meren is ook dit meertje vanaf de
oevers bijna niet bevisbaar. Met veel moeite weet ik zonder natte
voeten uiteindelijk aan de oever te geraken, wat hier slechts op een
plaats mogelijk is vanaf de weg. En dan nog sta je als het ware te dansen op de
drassige moerasoever met op ieder moment de kans dat je er door zakt en
er ondergelopen laarzen aan overhoud. Met lieslaarzen zou het hier iets
beter gaan, maar helaas heb ik die niet bij op deze reis wegens het
gelimiteerd gewicht van de bagage.
Maar goed, het lukt me toch om enkele worpen met de spinner te plaatsen
waarvan er eentje een aanval uitlokt van een klein snoekje juist onder de
kant. Het snoekje, niet veel groter dan een haring kan ik na wat
tegenstribbelen over de oeverplanten binnenslepen. Even een foto en het
krijgt zijn vrijheid terug.
Een tien worpen later kromt mijn hengel zich opnieuw onder een iets
groter exemplaar. Ik tracht de vis zo veel mogelijk uit te drillen op
enkele meter uit de oever, maar het lukt me echter niet om deze +4kg
snoek over de planten te krijgen. Uiteindelijk lukt het de vis om zich
slechts een goede meter bij mij vandaan vast te zwemmen in de planten. Ik zie de
snoekkop met de spinner perfect in de zijkant van de bek gehaakt liggen
maar kan er ondanks verschillende pogingen niet bij. Met de bektang
lukt het me toch om uiteindelijk de haak te pakken te krijgen en deze
los te wrikken. Enkele tellen later heeft de snoek zich reeds uit de
waterplanten losgewrikt en zie ik hem nog even verder een laatste kolk
slaan tussen de planten voor hij in de diepte verdwijnt.
Ik besef dat ik hier bij iets grotere vissen niets kan beginnen, zeker niet alleen en zonder lieslaarzen of schepnet, waarna ik besluit
van ermee te stoppen. Ik kijk op mijn horloge en constateer dat het pas
7.15 uur is. Eigenlijk was dit wel best voor een halfuurtje vissen of
een twintigtal worpen met een spinner. |
Het eerste snoekje van deze reis. |
Na het ontbijt pikken we de bootverhuurder op en gaan naar
Tullyroane Laeke, een meertje waar we de vorige Ierlandtrip best wisten te
vangen. Het inleggen van de boot vraag nog enige inspanning, maar om 10 uur is
alles klaar voor een lange dag vissen. Het is een langgerekt meertje en vrij
ondiep. De waterlelies zijn nog niet zichtbaar zoals verleden keer, daarvoor
is het te vroeg in het jaar, dus vissen we het meertje systematisch af. We
vissen er tot 19 uur werpend met spinners en pluggen met als resultaat: ikzelf
7 snoekjes en Pascal 5 stuks. Niet echt grote reuzen, het maximum ligt rond de
2/3kg.
Toch was het vrij leuk vissen, ook al omdat het Pascal zijn eerste snoekjes
waren en we meer dan eens volgers kregen of vissen die verwoede pogingen deden om
het kunstaas te pakken te krijgen maar daar om de een of andere reden spijtig
genoeg niet in lukten. Een volgende worp iets vlugger binnenhalen of veranderen
van kunstaas lokte vaak nogmaals een aanval uit.
Het weer was licht regenachtig met zo nu en dan wat zon en met een lichte bries.
Typisch Ierland en ideaal snoekweer. Echt genieten.
Het zou de volgende
dagen wel nog even anders worden.
Maar deze dag kan niemand ons nog afnemen. |
Niet groot maar wel prachtig. |
Dag 3
Hoewel we de boot twee dagen tot onze beschikking hebben op Tullyroane Laeke
omdat we deze per twee dagen moeten huren op dezelfde plaats, besluiten we
inhalig als we zijn dat we het vandaag elders gaan proberen. Volgens onze
gastvrouw visten enkele franse vissers de vorige week op de Anallee rivier en
wisten daar goed te vangen, zelfs een snoek van 9kg.
Dit sprak ons wel aan, en Shean onze gastheer brengt ons naar de stek.
Het weer die dag was regen met zo nu en dan een opklaring.
De rivier maakt een goede indruk met diepe pools waar het water rustig
stroomt.
De oever is er vlot begaanbaar, maar een schepnet is hier wel een
noodzaak, wat ik tot mijn eigen schande ondervond. |
Enkele zichten op de Annalee rivier |
De eerste vis die zich aan mijn spinner vergrijpt is een
kleine baars. Even verder gevolgd door een klein snoekje formaat haring. Pascal
mist in de zelfde tijd twee aanbeten. Ook ik mis nog een aanbeet, of liever de
snoek mist mijn spinner met halve kip. Toch wel een leuke snoek die ik zeker op
4/5kg schat. Ik probeer wel nog een half uurtje een tweede aanval uit te lokken,
maar de vis houd het voor gezien. Ongelijk kan ik hem niet geven !
Op de middag keren we terug naar de wagen en verorberen er ons lunchpakket
waarna we iets verderop rijden waar de 9 kg snoek gevangen werd.
Ik vang hier nog een kleine snoek op een plaats met bomen en takken in het water. Het kost
me echter te veel spinners om hier nog verder te proberen en als ik een
tiental meter verder weer inwerp zie ik een schaduw achter de spinner die helaas
niet toehapt.
Als ik de volgende twee worpen iets sneller binnenvis is hij daar plots terug en
in een kolk neemt hij nu resoluut de spinner. De vis die ongeveer 4kg weegt
geeft een prachtige dril tot hij bijna uitgeput langs de oever boven komt.
Pas dan kom ik tot de vaststelling dat een landing met de hand onmogelijk is
wegens de hoge oever. Na wat over en weer geloop probeer ik de vis in een
onmogelijke positie toch nog te onthaken. Maar zo uitgeput was de vis nu ook
weer niet en met een ultieme krachtexplosie weet hij alsnog te ontkomen.
Pascal weet even later nog een snoekje van 2.250 gr te landen en nog twee kleine
baarsjes.
Na 17 uur komen er nog 5 vissers toe waarvan eentje op de bodem vist met dood
aas terwijl de anderen de pools met kunstaas afvissen. We zien ze echter niets
vangen, en om 19 uur stoppen we zelf met vissen.
Die avond in een pub in Buttlerbridge komen we terecht tussen de plaatselijke
bejaarden die op de liedjes van een eveneens bejaarde zanger, rondjes draaien
op de dansvloer. |
 |
Dag 4
Mijn gevraagde boot blijkt onmogelijk en als alternatief wordt Killikeen lake
voorgesteld in het nationaal park. Bij aankomst blijkt dat ik het water reeds
beviste hoewel ik dacht dat dit een ander meer was.
Vandaag is het weer: felle regen, veel wind en koud.
Zo koud dat we ervan afzien werpend te vissen en besluiten te trollen met grote
pluggen. We varen zigzaggend en in achtjes het meer op tot aan de overkant,
zonder echter ook maar een aanbeet te zien. Aan deze zijde komen wij enkele
geankerde bootjes tegen die hier zowel met dood aas als werpend aan het vissen zijn.
Slechts een boot heeft reeds een snoek gevangen. Waarschijnlijk zijn ze
hier aan de rand van een talu geankerd.
Dit veronderstel ik toch, daar ze over
een dieptemeter beschikken.
Als we ze voorbij varen krijgt pascal hier zijn eerste aanbeet en land zijn
eerste getrolde snoek. Het is ondertussen reeds 13 uur en we varen naar de kant
voor de maaltijd. Na nog wat werpend vissen vanaf de kant waarbij ik slechts
eenmaal een volger krijg besluiten we terug te varen. Bijna terug bij het tallu
waar de andere vissers ondertussen verdwenen zijn, vang ook ik hier mijn eerste
snoek van die dag.
Ondertussen valt de regen met bakken uit de hemel en ondanks onze beschermende
kledij lopen de rillingen over mijn rug en heb ik koude handen en voeten.
Toch wil ik nog even een dieplopende (-4m) kleine plug uitproberen. Het blijkt
een goede keuze want in geen tijd vang ik hiermee twee kleinere snoekjes. Ook pascal weet even later nog een snoekje te landen en dit nog wel op een jerkbait.
Ondertussen hebben we het echter zo koud dat we besluiten terug te varen en wat
meer onder de kant in de luwte te vissen.
Van windstille plaatsen is er echter nergens sprake en het terugvaren heeft ons
nu zowat verkleumd. Het is pas 18 uur maar toch besluiten we wijselijk te
stoppen.
Hoe koud we het die dag gehad hebben blijkt als het bijna onmogelijk is om ons
die avond ook maar enigszins te verwarmen. |
 
Zicht op het meer en kleine snoek aan diepduikende snoekplug.
 
Een van mijn snoekjes en detail van de dikbuikige plug. |
|
Dag 5
Ook ditmaal ligt de boot nog op Killikeen laeke, maar we zien het niet
echt zitten om ook deze maal een dag te bibberen van de koude op het open water.
Sean brengt ons dan maar naar de Fine rivier tegen de grens met Noord
Ierland. Daar aangekomen zien we echter reeds 8 snoekvissers aan de oever bezig. Ikzelf vind dit wat te veel en haal pascal over om het nog een dagje te
proberen op Corrarod Laeke. Dit meer ligt er vrij beschut bij en vroeger wisten
we er best leuk te vangen. We proberen het hier op verschillende plaatsen
werpend, zowel drijvend of verankerd maar de beten blijven uit ondanks hard
werken.
Als ik in de namiddag het meer overvaar naar een andere plaats werp ik een plug
uit en laat die achter de boot aanslepen. Onmiddellijk volgt er een aanbeet en
weet ik een iets grotere snoek te landen.
Pascal weet even later nog twee snoekjes tussen het riet uit te peuteren.
Tegen de avond proberen we het nogmaals trollend en ook nu weer weet ik een
snoekje te vangen en er nog eentje te missen. Maar daar blijft het dan ook
bij voor deze dag.
Echt geslaagd kan ik het niet noemen, maar ja, ook dat is vissen.
Die avond verdronken we ons verdriet in een pub in Cavan op de tonen van een
orkestje die Ierse muziek ten beste gaf. |
|
Iets groter toch deze snoeken van Caarod Laeke |
Dag 6
Ondertussen heeft onze gastvrouw toch een boot weten te regelen op een vooraf
gevraagd meer. Hier viste ik de laatste keer vanaf de kant en wist ik in een
klein halfuurtje 3 snoeken te landen. Vandaar dat ik het deze maal nogmaals
wilde proberen. Het weer ziet er echter zo bedenkelijk uit dat we besluiten om
wat diepvries aasvissen mee te nemen. De wat kleinere boot ligt op de
rivier en via de rivier en een smal kanaaltje geraken we op het Derrygid laeke.
Bij het invaren van het verbindingskanaaltje komen we twee vissers tegen die
hier onder een brug op voorn aan het vissen zijn. Zelf varen we door naar het
meer en besluiten na wat vruchteloos werpen om het drijvend met aasvissen en
dobbers te proberen. Dit ook vanwege de wind en de regen die terug met bakken
uit de hemel valt.
We vissen het eerste deel van het meer redelijk grondig af, maar buiten wat
schijnbeten waarvan ik niet weet of het grond of vis was zien we niets.
Via een klein kanaal varen we naar het grotere stuk van hetzelfde meer. Ik vaar
meteen naar de overkant waar het iets beschut is door de beboste heuvel. We
profiteren ervan om hier te eten en daarna is het de bedoeling om op de wind en
met wat tegenkracht van de motor, het meer af te vissen.
Ondertussen is het weer weer zo extreem geworden dat we na een uurtje
besluiten om het hier voor gezien te houden.
Pascal stelt voor om het even in het verbindingskanaaltje tussen de twee meren
te proberen. Daar zouden we meer uit de wind zitten en met de in het water
staande en liggende bomen leek het een ideale schuilplaats voor snoek.
We meren wat later dan ook aan in het circa 5 meter breed kanaaltje en werpen
onze doodaashengels met dobber uit tegen de rand van een in het water liggende
boom.
De diepte is er tussen de 0.5 en 1 meter.
Mijn dobber ligt er slechts een tiental seconden als ik een korte zijwaartse
beweging opmerk. De dobber verplaatst zich niet meer dan 15 cm en hoewel ik
eerst dacht dat de stroming er iets mee te maken had verraden enkele kleine
korte schokjes dat er meer aan de gang is.
Plots gaat hij dan ook onder en blijft op slechts 5 cm onder het oppervlak
staan.
Ik wacht een kleine minuut voordat ik de lijn strak draai en contact maak met de
vis. Het zetten van de haak en het opvangen van de eerste run is dan nog slechts
routine. De vis tracht zoals verwacht de takken te bereiken, maar daar laat ik
hem de kans niet toe. Ik roep pascal omdat ik de bogagrip niet bij de hand heb, maar pascal moest juist dringend naar het toilet zodat ik de dril
noodgedwongen wat langer trek.
Hoewel ik hier eerder kleinere snoek verwachte is deze vis beduidend groter.
Pascal is ondertussen terug van zijn dringende behoefte en de vis word zonder
problemen geland. De bogagrip heeft hierbij een gewicht van 4.700 gram aan.
Het is de mooiste vis van deze reis en ik ben dan ook best tevreden als ik hem zijn vrijheid terug heef.
Als ik even later terug inwerp zie ik wat verder een kolk dichtbij een andere
boom. Ik maak Pascal er op attent en ga zelf iets verder vissen. Het duurt nog
even, maar ook deze vis kan de aasvis niet weerstaan en lukt het pascal
om de tweede van de dag te landen. Niet zo groot, maar gezien het slechte
resultaat van die dag zijn we met zowat alles tevreden.
Nog wat later weet Pascal zelfs een derde vis te landen. Ook deze vis maakte
zijn schuilplaats of jachtgebied zichtbaar door aan het oppervlak een kolk te
slaan.
Drie vissen, daar blijft het bij in dit kanaaltje, alhoewel er waarschijnlijk
wel meer zaten.
Op de terugweg nog even slepen en enkele worpen in het kanaal tussen rivier en
meer, maar hier is de stroming wel wat te sterk voor snoek. Het blijft dan ook
bij deze drie snoeken vandaag.
Als we de roeispanen terug inleveren bij het gasthouse die ons de boot uitleende, komen de daar logerende
vissers juist binnen. Het zijn 10 franse snoekvissers die hier ieder jaar
terugkomen om een weekje te vissen. Het waren ook twee van hen die die morgen in
het kanaaltje de aasvissen voor die dag aan het vangen waren.
Ondanks het verbod visten zij immers hoofdzakelijk met levend aas.
Ze nodigden ons uit op de aperitief en uit de bijhorende visverhalen maakte ik op
dat hun resultaten ongeveer maximum 5 vissen per dag waren. Sommigen hadden
vandaag ook slechts 1 of twee snoeken gevangen. Meestal snoekjes van maximum 2 kg.
Twee hadden er 5 snoekjes op hun palmares.
Uitzondering was de man die ons uitnodigde. Hij wist twee dagen geleden een vis
te vangen van 118cm, gewicht niet gekend. En dit aan een grote plug op de
rivier.
Zo zie je maar weer dat het niet alleen grote meren zijn waarop reuze vissen
voorkomen. Terug in ons gasthouse besloten we het morgen nogmaals op de rivier
te proberen. |
De verbinding tussen beide meer-delen en waar we 3 snoeken
uit peuterden.
4.800 gr de grootste van deze reis.
Iets kleiner maar daarom niet minder prettig vangen. |
Dag 7
Over vandaag kan ik vrij kort zijn, uitzonderlijk was het zonnig weer tot
s'avonds.
Zowel de Fine rivier die we tot kort na de middag bevisten als de Annalee waar
we na 15 uur naar terugkeerden, waren door de regen van de afgelopen dagen
circa 30cm gestegen. Daarbij was de kleur veranderd in licht modderachtig.
Zelf zag ik het niet echt zitten en beperkte mijn prestaties dan ook tot
inwerpen met doodaas op de bodem en een tukje doen. Zo nu en dan verplaatste ik
de hengel wel enkele meter om pascal die ondertussen ijverig de rivier afviste
de indruk te geven dat ik aan het vissen was.
Het bleef echter bij proberen en gedurende de volledig dag kregen we geen enkel
teken van snoek te zien.
We sloten deze dag en daarmee ook deze reis dan ook af met een blanco. |
De Fine rivier in al zijn glorie, maar helaas wisten we
niets te vangen. |
|
Dag 8
Om 3 uur 's morgens vertrokken we richting Dublin. Tijdens deze
nachtelijke trip stond er een prachtige volle maan aan de hemel. Dat ontlokte
ons de bedenking dat beroepvissers zelden gaan vissen bij volle maan en wie weet
was dit een van de redenen voor de mindere vangsten.
Hoe dan ook was het voor ons een excuus !
Verder verliep de terugreis naar behoren en kunnen we reeds dromen van een
volgende visstrip, maar voor mij dan liefst iets warmer en droger.
|
|
Algemene beoordeling van deze reis:
Als ik al mijn Ierland reizen eens
overloop dan vallen me verschillende dingen op.
Ierland is met de jaren en
zeker vanwege Europa zeer vlug veranderd.
De Ieren zelf zijn nog steeds vriendelijk maar het is reeds merkbaar dat contact
leggen niet meer zo vanzelfsprekend is, zeker niet met jongeren.
Daarbij is de verworven (Europese) rijkdom duidelijk merkbaar. Zowel aan de
nieuwe wagens als aan de talrijke nieuwbouw woningen.
Ga je naar iets grotere dorpen dan valt de grotere massa toeristen ook op.
Voor ons vissers betekend dat ook meer vissers.
De waterkant is dan ook niet meer zo onbevlekt als vroeger. Bijna overal zie je
dan ook sporen van visserslaarzen, zelfs op de onmogelijkste plaatsen. Op
gekende plaatsen ben je dan ook nog zelden alleen als visser.
Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat na wat informeren blijkt dat 5 snoeken
per dag reeds een uitstekend resultaat is, daar waar vroeger dagen van 50
snoeken voorkwamen.
Dressuurverschijnselen op kunstaas zijn naar mijn mening reeds duidelijk
merkbaar. Hierdoor zie je ook steeds meer vissers weer de levende aasvis gebruiken,
alhoewel dat verboden is.
Niettemin blijft Ierland een mooi en prachtig visgebied, waar nog meer dan
genoeg snoeken te vangen vallen. Je moet er echter wel harder voor werken dan
vroeger, maar waar is dat niet het geval ?
Als je echter als enige doel een snoek van + 1 meter of 20 snoeken per dag voor
ogen hebt, dan kan het Ierland van vandaag voor u best wel tegen vallen.
Wil je echter in een prachtige natuur enkele snoeken aan de haak slaan, dan
blijft Ierland een ideale bestemming.
Het grillige weer moet je er in beide gevallen bij nemen. |
|
|
